Rejonowe skupienie kapłanów przed Wielkim Postem


5 marca 2019 r., teskt i foto: ks. AT

Rejonowe skupienie kapłanów przed Wielkim Postem

Ostatnie dni przed Środą Popielcową w diecezji włocławskiej, to czas skupienia dla prezbiterów. Odbywają się one w trzech ośrodkach: w Bazylice Wniebowzięcia NMP w Zduńskiej Woli i w kościele św. Maksymiliana w Koninie (poniedziałek) oraz w kościele św. Witalisa (WSD) we Włocławku (we wtorek). Skupieniu przed Wielkim Postem przewodniczył ks. bp Stanisław Gębicki, natomiast konferencje ascetyczne i homilie podczas Mszy Świętych wygłosił o. Ernest Siekierka OFM.
 
W konferencji o. Siekierka wyszedł od osobistego przeżycia, którego doświadczył: śmierć kapłana podczas Eucharystii. W ten sposób nawiązał do Jezusowego wezwania o czujność oraz do słów pieśni: „nie zatwardzajcie serc, zbawienia naszedł czas, gdy Chrystus puka w drzwi, może ostatni raz”. Przestrzegał też przed faryzeizmem w życiu kapłana, przypominając, że Chrystus patrzy na serce człowieka. Zachęcał też, aby we wszystkim ufać Bogu, a nie własnym siłom. Przywołując słowa Benedykta XVI, wypowiedziane w katedrze warszawskiej, powiedział, że „kapłani mają być specjalistami od spotkania z Bogiem”. Przypomniał też swoistą definicję kapłaństwa św. Jana Marii Vianeya: „kapłaństwo, to miłość serca Jezusowego” oraz modlitwę św. Franciszka z Asyżu o rozjaśnienie mroków serca. Następnie ukazał rolę i znaczenie serca w duchowej sferze człowieka - poczynając od Biblii, aż po nauczanie św. Jana Pawła II. Na zakończenie przytoczył akt zawierzenia siebie Najświętszemu Sercu Jezusa, którego autorem jest Karol Wojtyła, zachęcając, aby w tę modlitwę włączyć siebie: „Ja, Karol Wojtyła, oddaję i poświęcam Najświętszemu Sercu Pana Jezusa moją osobę, moje życie, moje sprawy, trudy i cierpienia. Mam niezłomną wolę całkowicie należeć do Niego i czynić wszystko z miłości ku Niemu. Obieram więc Ciebie, Najświętsze Serce, za opiekuna mojego życia, za rękojmię mego zbawienia, za lekarstwo na moje ułomności, za naprawienie wszystkich błędów życia i za schronienie w godzinę śmierci. Serce pełne miłości, w Tobie pokładam całą ufność, gdyż wszystkiego obawiam się po mej słabości, natomiast wszystkiego spodziewam się po Twojej dobroci. Zniszcz we mnie wszystko, co może Ci się nie podobać, albo sprzeciwiać się Tobie. Błagam Cię, niech imię moje będzie zapisane w Tobie, gdyż pragnę, by najwyższą mą chwałą było żyć i umierać, jako Twój wierny sługa. Wszystko dla Ciebie, Najsłodsze Serce Jezusa”.
 
Najważniejszym momentem skupienia była Msza św. sprawowana pod przewodnictwem ks. bp. Stanisława Gębickiego, podczas której homilię wygłosił Ojciec Rekolekcjonista. Skupił się w niej na relacji człowieka z Jezusem w odniesieniu uczeń - Mistrz. Ukazał godność oraz znaczenie ucznia oraz rangę nauczyciela. „Uczeń, to ten, który słucha i wpatruje się w mistrza, by potem swojego mistrza naśladować”, mówił homilista podkreślając, że Jezus – Mistrz i Nauczyciel – oczekuje od swoich uczniów wyłączności. Przypomniał też cechy i znaki rozpoznawcze uczniów Jezusa, które można zamknąć w słowach: trwanie w nauce Zbawiciela. Nawiązując zaś do słów apostoła Piotra: „oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą”, o. Siekierka zauważył, że „każdy najmniejszy dar złożony w ofierze i wniesiony do wspólnoty, jednoczy ofiarodawcę ze wspólnotą”. Zachęcał też do formacji serca, dzięki której człowiek przybliża się i upodabnia do Jezusa. W tym zadaniu ma pomóc rozpoczynający się czas Wielkiego Postu, podczas którego często podejmuje się różne postanowienia. W tym kontekście kaznodzieja przypomniał, że w Wielkim Poście nie chodzi tylko o „umartwienie dla umartwienia, ale o dyscyplinę, bez której nie jesteśmy w stanie kochać”, mówił, podkreślając, że „naszym celem jest rezygnacja z tego, co oddala nas od miłości ucznia do Mistrza, co oddala nas od świętości i prawdziwej radości. Wielki Post to jest czas duchowej, psychicznej i fizycznej detoksykacji, a nie czas cierpiętnictwa”, przekonywał franciszkanin.
 
W słowie przed błogosławieństwem ks. bp Stanisław Gębicki wyraził radość z licznego udziału prezbiterów w dorocznym skupieniu (w sumie uczestniczyło w nim ponad 300 kapłanów). Wyraził też wdzięczność wszystkim bezpośrednio zaangażowanym w jego przygotowanie i przebieg.