Aleksandrów Kuj.: konsekracja kościoła pw. Przemienienia Pańskiego
17 listopada 2020 r., tekst i fot. ks. Julian Głowacki
W niedzielę 15 listopada ks. bp Wiesław Mering poświęcił rozbudowany w Aleksandrowie Kujawskim kościół Przemienienia Pańskiego.
Po co kościół?
Świątynia pochodząca z przełomu XIX i XX wieku została gruntownie przebudowana, dlatego uroczystość przebiegała zgodnie z obrzędem dedykacji kościoła. Dobudowano nie tylko dwie nawy boczne, co znacznie powiększyło budynek, ale dokonano również przebudowy prezbiterium wraz z wybudowaniem nowego ołtarza i ambony. Kościół zyskał nowe malowanie i poszycie dachowe, zmieniono posadzkę w całej świątyni, pod którą zamontowano ogrzewanie podłogowe z nowoczesną kotłownią znajdującą się pod jedną z naw, wymieniono ławki w całym kościele i okna z termoizolacją, założono nowe witraże, a stare odrestaurowano, podobnie jak organy i żyrandole. To tylko niektóre z prac, których wraz z parafianami dokonał ks. prał. Leszek Malinowski, od 16 lat proboszcz parafii.
Na początku liturgii witając zgromadzonych, ksiądz proboszcz dość dokładnie zrelacjonował przebieg dokonanych prac, zwracając uwagę na przeszkody, które trzeba było pokonać i zdecydowane dążenie biskupa włocławskiego Wiesława Meringa do dokonania rozbudowy świątyni. Przypomniał, że dopiero po 10 latach podejmowania rozmów z konserwatorami, udało się uzyskać zgodę na rozbudowę kościoła, którą rozpoczęto rok później – w 2015 r.
– Gromadzimy się dzisiaj w rozbudowanej świątyni parafialnej, by przez posługę księdza biskupa dokonać jej poświęcenia, a więc oddania tego materialnego dzieła z kamienia na wyłączną własność i służbę Bogu. Dziękujemy za tych, dzięki którym możliwe było dokonanie tego dzieła – rozpoczął homilię ks. prał Artur Niemira, kanclerz Włocławskiej Kurii Diecezjalnej wspominając ofiarodawców: parafian i sponsorów, wykonawców i posługujących kapłanów, przede wszystkim księdza proboszcza. Ksiądz kanclerz wytłumaczył także obrzędy dokonujące się podczas uroczystego poświęcenia, zwracając szczególną uwagę na poświęcenie ołtarza słowa – ambony oraz namaszczenie olejem ołtarza, na którym codziennie sprawowana jest Eucharystia uobecniająca mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. – Jak uczy nas św. Piotr Apostoł w drugim dzisiejszym czytaniu, to Jezus jest żywym kamieniem odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale wybranym przez Boga. To na tym ołtarzu w czasie każdej Eucharystii będzie przychodził do nas Chrystus pod postacią chleba i wina, by składać się w ofierze dla naszego zbawienia – homilista wykorzystał odczytaną liturgię słowa, aby wytłumaczyć symbolikę ołtarza i sens dokonywanych obrzędów.
– W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus stawia pytanie, jeśli nie najważniejsze, to na pewno jedno z ważniejszych pytań, jakie stawia ludziom w ogóle na kartach Pisma Świętego: „za kogo ludzie Mnie uważają? A wy za kogo mnie uważacie?”. Na to pierwsze pytanie uczniowie szybko i łatwo dali odpowiedź: „jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo któregoś z proroków”. Na drugie pytanie chętnych do odpowiedzi już nie było. Piotr w imieniu uczniów odpowiedział: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Odpowiedział w imieniu dwunastu apostołów, a więc także pośrednio w naszym imieniu. Św. Piotr zachęca nas byśmy wyznali wiarę i przyjęli Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela. Wiara polega na tym, że Boga szukamy i spotykamy, poznajemy Go i za Nim idziemy, ufamy Jemu i zawierzamy się Jego miłosierdziu. To pytanie, przed którym nikt z nas nie ucieknie. Musimy je sobie postawić, bo od odpowiedzi na nie zależy nasza wiara i życie, to kim jesteśmy – komentował odczytaną perykopę Ewangelii ks. Niemira. W dalszej części homilii, przywołując słowa papieża Benedykta XVI wskazywał, że uzależnienie własnego życia od mijających realiów młodości, siły fizycznej, wygody i władzy jest głupotą. – Sytuacja epidemii w jakiej się znaleźliśmy obnażyła naszą bezsilność – zaznaczył ks. kanclerz i ukazywał jak bezbronny i przerażony wobec pandemii staje się człowiek.
Ks. Niemira nawiązał również do aktualnej sytuacji w naszym kraju. – W obecnych czasach bluźnierstwa przeciwko Bogu, krzyki, wulgarne hasła, parodie na różnego rodzaju marszach i profanacje są bardziej słyszalne niż nasza modlitwa, ufne wyznanie wiary i odważne świadectwo. Niemal przyzwyczailiśmy się do apostazji, bluźnierstwa w mediach, do epatowania nienawiścią do religii. Spychający nas w zamknięcie lęk został przykryty ostentacyjną propozycją życia wbrew przykazaniom, jazgotem szyderstw, nienawistnym krzykiem przeciwko Bogu i tym, którzy w Niego wierzą. I tu pojawia się pytanie: gdzie w tym wszystkim my jesteśmy i jakie jest nasze świadectwo przynależności do Chrystusa? – stawiał zgromadzonym pytanie i przestrzegał, aby zamykanie się przed wirusem nie spowodowało również zamknięcia serc przed Chrystusem.
Ksiądz biskup Wiesław Mering przed poświęceniem okolicznościowej tablicy na zakończenie Mszy świętej, wyraził wdzięczność wobec ks. prał. Leszka Malinowskiego i przywołał jego dokonania również w poprzednich parafiach w Posadzie i Charłupi Małej. – Całe życie wypełnione ciężką pracą odcisnęło swoje piętno na zdrowiu Księdza Prałata – zauważył biskup włocławski z wdzięcznością zwracając się do proboszcza wobec obecnych w świątyni wiernych.
Ze względu na obostrzenia sanitarne w uroczystości wraz z nielicznie zgromadzonymi parafianami uczestniczyło tylko kilku prezbiterów: ks. prał. Wojciech Frątczak, wikariusz generalny diecezji, ks. prał. Sławomir Deręgowski, wikariusz biskupi rejonu włocławskiego i zaprzyjaźniony z parafią ks. kan. Marcin Filas, dyrektor ds. ekonomicznych Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku.
Kościół parafialny został wybudowany w 1896 r. jako kaplica pw. Przemienienia Pańskiego, filialna parafii Służewo. Rozbudowano ją w stylu neogotyckim w 1905 r. i dokonano dedykacji Bogu w 1908 r. w czasie II wojny światowej wnętrze kościoła zostało sprofanowane i dewastowane przez Niemców w 1941 r.
Warto zaznaczyć, że zakończona w tym roku rozbudowa nie zniszczyła historycznego wyglądu świątyni, która również została gruntownie wyremontowana. W Aleksandrowie Kujawskim funkcjonuje jeszcze erygowana w 1981 r. parafia Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych prowadzona przez salezjanów.
