Aktualności

„To tam zawisło zbawienie świata” - Liturgia Męki Pańskiej w katedrze włocławskiej

Data publikacji: piątek, 18-04-2025

W Wielki Piątek, 18 kwietnia 2025 roku, w bazylice katedralnej we Włocławku wierni zgromadzili się na Liturgii Męki Pańskiej – jednym z najważniejszych i najbardziej przejmujących momentów roku liturgicznego. Liturgii przewodniczył proboszcz katedry ks. prał. Michał Krygier, który również wygłosił homilię. W celebracji uczestniczyli: biskup włocławski Krzysztof Wętkowski, biskup pomocniczy senior Stanisław Gębicki, prezbiterzy, alumni, siostry zakonne oraz licznie zgromadzeni wierni świeccy.

To jedyny dzień w roku, w którym nie sprawuje się Eucharystii. Kościół zatrzymuje się w ciszy wobec tajemnicy śmierci Chrystusa – tajemnicy, która nie kończy się klęską, ale prowadzi ku zbawieniu. Liturgia Męki Pańskiej ma wyjątkowy, surowy charakter, który oddaje dramatyzm wydarzeń Wielkiego Piątku. Tego dnia nie składamy Bogu darów, ale stajemy bezradni wobec Jego Daru.

Początek Liturgii naznaczony był przejmującą ciszą, w której cała wspólnota zanurzyła się w misterium Wielkiego Piątku. Kapłan, padając na twarz przed ołtarzem, dał wyraz uniżeniu wobec tajemnicy Krzyża, a milczenie stało się pierwszym i wymownym znakiem tej celebracji. Następnie zabrzmiały słowa Pisma Świętego – w centrum znalazła się Pasja według św. Jana, która nie tylko ukazuje cierpienie Chrystusa, ale objawia Jego królewską potęgę i pełnię miłości, z jaką oddaje życie za zbawienie świata.

W kazaniu ks. prał. Michał Krygier ukazał Krzyż jako ołtarz miłości – miejsce, gdzie Bóg z  miłości do człowieka dał siebie do końca,. Nawiązując do trwającego Roku Jubileuszowego, przypomniał, że właśnie Krzyż staje się źródłem przebaczenia, nadziei i życia. Ukazał współczesne „krzyże” – od wielkich dramatów ludzkości po codzienne cierpienia, samotność czy duchowe zmagania – podkreślił, że Chrystus, przynosząc światło i nadając sens, wciąż wchodzi w każdą z tych rzeczywistości.

W centrum liturgii znalazła się adoracja Krzyża Tumskiego – potężnego znaku wiary, który od wieków góruje w sercu włocławskiej katedry. W atmosferze ciszy i skupienia zgromadzeni kierowali swe spojrzenia ku Ukrzyżowanemu, trwając na modlitwie i kontemplacji tajemnicy zbawczej śmierci Chrystusa.

Po adoracji wierni przystąpili do Komunii Świętej. Ciało Chrystusa, przeniesione z ołtarza adoracji, zostało rozdzielone zgromadzonym jako żywy znak ofiary złożonej na Golgocie i jako pokarm nadziei, która nie gaśnie nawet w obliczu śmierci. Po zakończonej Komunii Świętej Najświętszy Sakrament został w uroczystej procesji przeniesiony do Grobu Pańskiego i choć liturgia Wielkiego Piątku zatrzymuje nas przy grobie Chrystusa, już zapowiada blask poranka Zmartwychwstania.

Tekst: al. Janusz Przychodny