Parafie

Parafia pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 7:30, godz. 9:30, godz. 11:30, godz. 18:00 (Stare Miasto)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 7:00, godz. 18:00 (Stare Miasto)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 7:00, godz. 18:00 (Stare Miasto)

Księża

• ks. Mirosław Dereszewski - Proboszcz
• ks. Marcin Topolski - Wikariusz

Kościoły

• kościół pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła - Stare Miasto
• kaplica [bez wezwania] - Stare Miasto

Historia parafii

Miejscowość położona nad rzeczką Pową, 4 km na południowy zachód od Konina. Na przełomie XII i XIII w. rozwinęła się tam osada o charakterze targowym, nosząca wtedy nazwę Konin. Przypuszcza się, że przeniesienie Konina nastąpiło pod koniec XIII w. Zapisana nazwa „Stare Miasto”, która pojawiła się dopiero po powstaniu miasta lokacyjnego dla odróżnienia obu ośrodków, występuje po raz pierwszy w dokumencie z 1359 r. W następnych stuleciach wieś wraz z istniejącym w niej folwarkiem były własnością królewską w starostwie konińskim. Parafia w Starym Mieście (wtedy jeszcze Koninie) powstała przed 1111 r. Do 1818 r. należała do archidiecezji gnieźnieńskiej. Od połowy XII w. Stare Miasto było parafią także dla filii, jaką stał się nowo powstały Konin. Pierwotny kościół z kamienia ciosanego, pod wezwaniem świętych Apostołów Piotra i Pawła, według tradycji został zbudowany w 1119 r. przez Piotra Dunina. Świątynia powstała na przełomie XII i XIII w., rozbudowana i podwyższona w XIV stuleciu, gruntownie odnowiona w końcu XVIII w., obecnie stanowi kaplicę wzniesionego w 1907 r. kościoła neogotyckiego. Obecny kościół jest jednonawowy, salowy, zbliżony do kwadratu. Dach dwuspadowy, pokryty dachówką (generalny remont dachu w 1981 r.). Z dawnego kościoła romańskiego z wieżą od strony zachodniej pozostało prezbiterium i część nawy (skróconej o dwa przęsła), zbudowane z dużych ciosowych kamieni, podparte szkarpami. W południowej ścianie nawy zachował się trójuskokowy portal romański z XIII w. z płaskorzeźbą Chrystusa Ukrzyżowanego w tympanonie, maskami ludzkimi oraz głową sowy na krawężnikach. W murze prezbiterium od strony wschodniej znajduje się zamurowane okno ostrołukowe. Od strony północnej zachowane oryginalne okno romańskie. W murze prezbiterium dwudziestowiecznego kościoła (od strony północnej) wmurowana płyta kamienna, ozdobiona dużym krzyżem niezwykłego kształtu. W wieży pokrytej blachą miedzianą dwa dzwony. W wieżyczce mały dzwon z XVI w. Prezbiterium i zakrystia posiadają sklepienia kolebkowe, nawa zaś – strop płaski. W łuku tęczowym znajdują się dwa fragmenty kamiennej dekoracji romańskiej (kółka i winna latorośl). Polichromia z 1907 r., autorstwa Eligiusza Niewiadomskiego. Konsekrowany 2 V 1909 r. przez bp. S. Zdzitowieckiego. W 1959 r. – polichromia autorstwa braci Drapiewskich w nowszej części kościoła. Ambona z 1869 r. Kamienna chrzcielnica z głowicą romańską, na narożnikach ozdobiona ornamentem liściastym. Ponadto w kościele jest chrzcielnica drewniana, barokowa. W ołtarzu głównym obraz (z końca XVII w.) Matki Boskiej Pocieszenia. Na srebrnej rokokowej sukience obrazu wyryta klęcząca postać jej fundatora, ks. Klemensa Traszyńskiego z Konina i data: 1773. Do zabytków należą: pozłacana monstrancja z początków XVIII w. (odnowiona w 2008 r.), kielich pozłacany z drugiej połowy XVII wieku, cyborium z ok. połowy XVII w., krucyfiks ołtarzowy z połowy XVIII w., figurka Ukrzyżowanego umieszczona na krzyżu i Chrystusa Zmartwychwstałego z drugiej połowy XVIII w., ornat z pasów słuckich (1863 r.), portrety olejne proboszczów staromiejskich – ks. Kazimierza Ucieklaka, budowniczego dwudziestowiecznego kościoła, ks. Józefa Rosińskiego, proboszcza w latach1914–1941. W 1981 r. przeprowadzono generalny remont dachu zabytkowego kościoła. Założono rynny z blachy miedzianej oraz skanalizowano wody opadowe. Założono też kanał osuszający wokół fundamentów kościoła. Odrestaurowano wnętrze kościoła. W 1991 r. dokonano wymiany posadzki na marmurową, zbudowano marmurowy ołtarz soborowy, ambonę. W 1993 r. założono marmurową podsadzkę w prezbiterium, ambonę i ambonkę dla komentatora. W 1994 r. odnowiono polichromię kościoła. W 1996 r. odnowiono malaturę całego kościoła. W 1998 r. zainstalowano dzwony elektroniczne i zmodyfikowano nagłośnienie kościoła. W 2010 r. wymieniono głośniki. W latach 2012–2014 wykonano m.in. następujące prace: kapitalny remont całej plebanii, nowe zewnętrzne drzwi główne kościoła, nowe zewnętrzne drzwi od zakrystii, nowy dach na części głównej kościoła, podczas wymiany jednego z okien zainstalowano witraż św. Huberta. W latach 2014–2019 w części romańskiej naprawiono więźbę dachową, wymieniono całkowicie okrycie dachu, wyczyszczono elewację i naprawiono spoiny oraz zabezpieczono je, wymieniono posadzkę betonową na drewnianą, odwodniono kościół, zabezpieczono polichromię, wymieniono okna (założenie gomułek, trzy witraże w renowacji). Poza tym w neogotyckiej części kościoła parafialnego zrobiono remont dachów na zakrystiach i wieży kościoła, naprawiono okna, przeprowadzono odnowienie konserwację elewacji wieży, naprawiono i przywrócono pierwszy krzyż na wieży kościoła, wstawiono nowe okna z witrażami, odnowiono prezbiterium (posadzka, ołtarz, ambona, część umeblowania), pomalowano prezbiterium i nawę główną kościoła, odwodniono kościół, założono panele fotowoltaiczne. Krzyże i figury przydrożne: na terenie parafii jest 18 krzyży przydrożnych i jedna kapliczka poświęcona Matce Bożej – Barczygłów.