Parafie

Parafia pw. Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej Dziewicy i Męczennicy

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 7:30, godz. 9:00, godz. 11:30, godz. 16:00 (Korczew)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 7:30, godz. 18:00 (Korczew)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 7:30, godz. 18:00 (Korczew)

Księża

• ks. Michał Styczyński - Proboszcz
• ks. Robert Gumosiński - Wikariusz

Kościoły

• kościół pw. Świętej Katarzyny Dziewicy i Męczennicy - Korczew
• kaplica [bez wezwania] - Korczew
• kaplica [bez wezwania] - Korczew

Historia parafii

Wieś szlachecka powstała zapewne przed XIII w., choć pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1386 r. w Acta Terrestria Siradiensia: „Czesantha de Korczow”. W 1489 r. odnotowano jej właściciela: „nobilis Johannes Carczowysky”. Parafia erygowana w XIII w. Do 1818 r. w archidiecezji gnieźnieńskiej. W 1767 r. z parafii korczewskiej wyłączono wsie: Zduńska Wola, Stęszyce i Opiesin, które utworzyły nową parafię w Zduńskiej Woli. Pierwszy, odnotowany w wizytacjach z XVII wieku, kościół z powodu starości nie nadawał się już do remontu. Obecny, pw. św. Katarzyny DM, zbudowany został z funduszów zebranych przez proboszcza korczewskiego ks. Grzegorza Ptaszkowskiego przez jego następcę ks. Maksymiliana Zielińskiego w 1729 r. Gruntownie restaurowany za czasów ks. Stanisława Woszczalskiego w 1875 r., o czym świadczył napis łaciński na belce tęczowej od strony prezbiterium: Hac Ecclesia est Addific A.D. MDCCXXIX. Renovata Picta ac Deaurata A.D. 1874. Napis ten wraz z ornamentem okalającym kościół został zamalowany w 1998 r. W roku 1930 staraniem ks. dr. Stanisława Kozłowskiego kościół został rozbudowany od strony zachodniej. Podczas II wojny światowej Niemcy użytkowali kościół jako magazyn zboża i słomy, a wnętrze zostało ograbione, włącznie z zabytkowymi ołtarzami z dawnego kościoła wywiezionymi do magazynów w Łodzi i Kaliszu, gdzie ślad się urywa. W latach 1945–1947 gruntownie odnowiony. Kościół drewniany, modrzewiowy, konstrukcji zrębowej, oszalowany. Orientowany. Jednonawowy z węższym i niższym prezbiterium, zamkniętym wielobocznie. Przy prezbiterium od płn. prostokątna zakrystia, przy nawie od płd. kruchta. Strop w nawie i prezbiterium płaski, w części nowej pozorna kolebka z prostymi odcinkami stropowymi po bokach. Dach nad nawą dwuspadowy, nad prezbiterium namiotowy. Na wschodniej ścianie nawy sygnaturka zwieńczona ośmiobocznym hełmem baniastym z latarnią. Elewacja frontowa (zachodnia) z wejściem na osi ujętym w drewniane obramienie, nad nim krucyfiks, po bokach rozmieszczone symetrycznie dwa okna na chór, góra zamknięta trójkątnym szczytem, odciętym od parteru deską okapową. W szczycie na osi okno w kształcie czterolistnej koniczyny. Drzwi portalu głównego mają okucia z pierwszej poł. XIX w. Ściany boczne wzmocnione tzw. lisicami, z oknami o wysoko usytuowanych parapetach zamkniętymi łukami. Strop w nawie i prezbiterium płaski, w części nowszej pozorna kolebka z prostymi odcinkami stropowymi po bokach. Chór muzyczny z prospektem organowym wsparty na dwóch słupach. Barokowe ołtarze boczne (przywiezione z okolic Olsztyna w 1947 r.) z XVIII w. Zachowane tabernakulum z głównego ołtarza z pierwszej poł. w. XVIII, rzeźbione, z malowanymi przedstawieniami czterech ewangelistów (obecnie w ołtarzu bocznym). W ołtarzu głównym znajduje się obraz przedstawiający siedzącą Madonnę z Dzieciątkiem namalowany w 1881 r. przez Arkadiusza Jasińskiego. W parafii był pacyfikał barokowy z końca XVIII w. z relikwiami św. Andrzeja Boboli. Kościół posiadał słynący łaskami obraz Matki Boskiej zwanej „Lipską”. Obraz ten miał być umieszczony na lipie przy drodze w pobliżu Wojsławic. Bernardyn z Krakowa o. Honoriusz Rączka podaje, że przy tym obrazie działy się cudowne zjawiska. Obraz przeniesiono więc do kościoła, a w to miejsce postawiono kapliczkę z figurą Matki Boskiej. Kapliczkę wzniesiono staraniem dziedziczki Wojsławic, Karoliny z Chłapowskich Siemiątkowskiej. Obecnie obrazu tego nie ma, prawdopodobnie został wywieziony wraz z ołtarzami w czasie wojny. Dzwony: „Stanisław Kostka”, „Anna”, „Najświętsza Maryja Panna” – konsekrowane w 1959 r. przez bp. Antoniego Pawłowskiego. W latach dziewięćdziesiątych kościół malowany, ołtarze złocone, na suficie położono boazerię z klepek sosnowych. Prace malarskie i złocenia wykonali Maria i Tadeusz Milejowie z Poznania, natomiast sufit Tadeusz Jegier z parafii Janiszewice. Ostatnie lata to czas gruntownego odnowienia świątyni. W 2006 roku zamontowano instalację alarmową – przeciwpożarową i antywłamaniową. W latach 2007–2008 przeprowadzono kapitalny remont prezbiterium i zakrystii. Prace konserwacyjne objęły fundamenty, ściany, więźbę, dach, który pokryto podwójnym gontem łupanym. Założono nową instalację odgromową. W kolejnych dwóch latach (2009–2010) przeprowadzono kapitalny remont nawy kościoła. Wymieniono fundamenty, podwalinę, szalunki, zakonserwowano i wymieniono belki w ścianach, wyremontowano więźbę dachową, pokryto dach podwójnym gontem łupanym. Wyremontowano wieżyczkę z sygnaturką i pokryto ją blachą miedzianą. Założono nową instalację odgromową. Podczas całkowitej wymiany podłogi w świątyni przeprowadzone zostały badania archeologiczne, w czasie których odkryto murowaną kryptę z 1800 r., zbudowaną kosztem miejscowego kolatora. W latach 2016–2020 odnowiono polichromię ścian w prezbiterium i nawie głównej kościoła, odnowiono tabernakulum, wymieniono (niemal w całości) sufit świątyni, odrestaurowano dwa boczne ołtarze, postawiono nowy ołtarz soborowy (z kamienną mensą) i ambonę, wymieniono część ławek na nowe. Odnowiono również dwa żyrandole (w tym jeden zabytkowy) oraz zamontowano nowe kinkiety, nawiązujące do zabytkowego żyrandola. Kaplica na cmentarzu pod wezwaniem św. Józefa fundowana w 1857 r. przez dziedzica Wojsławic, Ignacego Siemiątkowskiego. Kaplica pogrzebowa z chłodnią w budynku po przedszkolu, przebudowana i gruntowanie wyremontowana w 2007 r. Kapliczki: Izabelów/Annopole Nowe – kapliczka Matki Boskiej, Izabelów Duży – kapliczka Matki Boskiej Częstochowskiej, Tymienice – kapliczka św. Jana Nepomucena, Wojsławice Kolonia – kapliczka na drzewie ku czci Matki Boskiej, Wojsławice Wieś – kapliczka ku czci św. Rocha. Krzyży przydrożnych na terenie parafii – 14.