Parafie

Parafia pw. Świętej Doroty

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 9:00, godz. 11:00 (Orle)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 8:00, godz. 18:00 (Orle)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 8:00, godz. 18:00 (Orle)

Księża

• ks. Tadeusz Szczepaniak - Proboszcz

Kościoły

• kościół pw. Świętej Doroty - Orle
• kaplica [bez wezwania] - Orle

Historia parafii

Wieś Orle należała do dóbr biskupów włocławskich jeszcze przed 1257 r. Stanowiła najpierw ośrodek odrębnego klucza, później część klucza lubotyńskiego. Przed 1427 r. została ufundowana na wzgórzu, nad jeziorem, świątynia z bali dębowych pw. św. Doroty. Parafia została wyłoniona prawdopodobnie z parafii Chalno (z XII w.). Była to parafia zawsze mała i biedna, pozostawała często bez proboszcza. Do 1583 r. należała do dekanatu brzeskiego w archidiakonacie włocławskim, następnie do dekanatu radziejowskiego, a od 1639 r. włączona została do nowego dekanatu izbickiego. W tymże roku wizytator parafii zastał świątynię w całkowitej ruinie. Oddawszy zarząd parafii proboszczowi z Witowa, Tomaszowi Rakowiczowi, biskup Maciej Łubieński nakazał mu postawić nową świątynię z drewna pochodzącego z lasów biskupich, wykorzystując dawny zapis 100 florenów na kościół w Orlu od nieznanego ofiarodawcy i z pomocą biskupa kolatora. Nowa świątynia została wystarczająco wyposażona w sprzęty liturgiczne. Po zakończeniu prac do Orla przyszedł nowy zarządca, Barcikowski. Po stu latach świątynia uległa zniszczeniu, dlatego w 1775 r., z fundacji biskupa Antoniego Ostrowskiego, został zbudowany obecny drewniany kościół, wyposażony w sprzęty pochodzące z poprzedniego. Ołtarz wielki ufundował w 1782 r. biskup Józef Rybiński. Tak więc jest to co najmniej trzecia z kolei świątynia w dziejach parafii. W latach 1918–1928 kościół został powiększony, oszalowany i pomalowany, a część dachu pokryto blachą. W czasie okupacji parafia funkcjonowała do 6.10.1941 r., gdy ks. Stanisław Stanisz został aresztowany (zginął w Dachau w 1942 r.). Szaty i sprzęty liturgiczne przechowali parafianie. Dewastacja kościoła nastąpiła w 1944 r., kiedy przeznaczono go na pomieszczenie dla przymusowych robotników na okopach. Parafia zaczęła funkcjonować od kwietnia 1945 r. Kościół i dzwony konsekrował biskup Karol Radoński w 1946 r. W 1968 roku położono na dachu prezbiterium nowe gonty. Gruntowny remont kościoła nastąpił w 1975 r. – wymieniono stropy, założono nową instalację elektryczną i nagłośnienie, położono nową polichromię i złocenia oraz zakonserwowano na zewnątrz. W 1977 r. wykonano nowe ławki. W latach 1989–1990 założone zostały nowe gonty na wieżyczkach, a cały front kościoła otrzymał nowe szalowanie. Od r. 1992 zostały założone nowe rynny, odnowiono obraz św. Doroty, wszystkie krzyże, żyrandole i sprzęty liturgiczne, sprawiono wszystkie nowe naczynia i szaty liturgiczne, zmieniono nagłośnienie. Naprawiono również ogrodzenie wokół kościoła. Cmentarz grzebalny został gruntownie uporządkowany i otrzymał trwałe ogrodzenie z cegły. Urządzony został także parking przy cmentarzu i wybudowano ołtarz polowy z zadaszeniem. Naprawiona została organistówka, a na plebanii zmieniono centralne ogrzewanie. W 1999 r. powstał nowy budynek gospodarczy z garażem, dwa lata później kaplica przedpogrzebowa z chłodnią. Teren plebanii został na nowo ogrodzony. Po napadzie na kościół na przełomie 2000/2001r. zainstalowano alarm. W 2004 r. został gruntownie odnowiony ołtarz wielki wraz z obrazem św. Doroty, a w następnym roku chrzcielnica. Plebania została ocieplona. Główne alejki cmentarza i droga z plebanii do kościoła zostały wybrukowane. W 2007 r. położono nowy dach i rynny nad zakrystią. Wstawiono także nową rozetę w szczycie kościoła. W 2010 r. gruntownie wyremontowano wnętrze plebanii. Od 2011 r. trwa etapami generalny remont i konserwacja świątyni. Na zewnątrz kościół został juz całkowicie wyremontowany: fundament, ściany, dach (gonty zamiast blachy), wieża i sygnaturka. Wprawiono nowe okna i drzwi wejściowe. Wewnątrz kościoła wyremontowano ściany i podłogę. Zmieniono instalację elektryczną. Odnowiono schody na chór, żyrandole, kinkiety. Sprawiono nowe ławki przy ścianach. Parafia dwukrotnie uległa zmniejszeniu: w 1986 r. zachodnia część (Galczyce, Teodorowo i część Stawisk) przeszła do nowej parafii w Kozach, a w 1993 r. wschodnia część (Borek i Rybiny Leśne) została włączona do parafii w Topólce, w zamian za dwie wioski (Miałkie i Opielanka) z parafii Świerczyn. Kościół drewniany, jednonawowy, ze zwężonym i niższym prezbiterium, trójbocznie zamknięty, z trzema przybudówkami po bokach, w których od południowej strony mieści się zakrystia. Nawa prostokątna, czteroprzęsłowa, zwieńczona wieżą. Kościół pokryty gontem, wnętrze nakryte sufitem. W przybudówkach pozorne sklepienia kolebkowe. Ściany opięte lisicami o charakterze pilastrów. Tęcza wydzielona lisicami, w niej nowsza belka z krucyfiksem o charakterze późnogotyckim. W ołtarzu wielkim rzeźby św. Piotra i Pawła z 1782 r., dwa ołtarze boczne i ambona klasycystyczna z 1800 r., chrzcielnica barokowa z XVIII w. z rzeźbą anioła dźwigającego czarę. Rzeźby: Tronująca Madonna z Dzieciątkiem, gotycka z ok. 1370 r. (obecnie w depozycie w Muzeum Diecezjalnym we Włocławku), Madonna z Dzieciątkiem, późnogotycka z początku XVI w., św. Jan Ewangelista (obecnie w depozycie kurii diecezjalnej), barokowa z XVIII w., krucyfiks ludowy z XIX w. Monstrancja gotycka, wieżyczkowa z XV w., z dodaną w XIX w. podstawą, pacyfikał rokokowy z drugiej połowy XVIII w. Organy piszczałkowe 4-głosowe z końca XVIII w. Dzwony poniemieckie, przedwojenne, sprowadzone z Ziem Odzyskanych w 1946 r., umieszczone w murowanej dzwonnicy. Krzyże przydrożne: Głuszynek (z 1910 r.), Krogulec, Rybiny – 2 (jeden z 1883 r.), Stawiska – 2, Wincentowo, Wyrobki. Figury Pana Jezusa: Orle – 2, Józefowo, Rybiny; figury Matki Bożej: Orle, Bycz, Kamieńczyk, Miałkie, Wincentowo; kapliczki Matki Bożej: Miałkie, Orle Gaj – 2, Rybiny, Wincentowo; figura św. Floriana: Bycz; figura św. Huberta: Orle Gaj. Straty: 3 dzwony w 1942 r., dewastacja kościoła 1944 r., zajęcie plebanii i gospodarstwa przez Niemców, pożar plebanii w 1955 r. Orle jest znanym ośrodkiem turystycznym nad jeziorem Głuszyńskim. Na terenie parafii znajduje się duża liczba domków letniskowych. Korzystają z nich głównie mieszkańcy Łodzi, Sieradza i Włocławka. W okresie letnim są oni objęci opieką duszpasterską.