Parafie

Parafia pw. Świętego Wojciecha Biskupa i Męczennika

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 8:30, godz. 11:30, godz. 10:00 (Kłobia)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 8:00, godz. 18:00 (Kłobia)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 8:00, godz. 18:00 (Kłobia)

Księża

• ks. Wojciech Morzycki - Proboszcz

Kościoły

• kościół pw. Świętego Wojciecha Biskupa i Męczennika - Kłobia
• kościół pw. Najświętszego Serca Jezusowego - Świątniki

Historia parafii

Stara wieś kujawska, która w latach 1145–1293 była w posiadaniu cystersów z Lądu, ale później wróciła w ręce monarchy. Parafia znana od 1325 r., powstała zapewne w czasach, gdy właścicielami byli tu cystersi i im należy przypisać budowę kościoła. Jego zresztą wezwanie – św. Wojciecha – wskazuje na starożytność parafii. Pierwsza świątynia, pewnie bardzo stara, została w 1429 r. zastąpiona nową, drewnianą, wystawioną staraniem ówczesnego proboszcza Stanisława i Jaranda, dziedzica Kłobi, pewnie jej części. Prawo patronatu jednak znajdowało się w ręku króla, chociaż tenże często zaniedbywał dokonywania prezenty proboszcza. Kiedy ta świątynia ze starości była tak zniszczona, że zagrażała bezpieczeństwu, co powiększył jeszcze wypadek zawalenia się dzwonnicy stojącej na szczycie, a więc prawdopodobnie wieży, w połowie XVII w. wzniesiono nowy kościół. Wykorzystano istniejący na ten cel zapis stu florenów z darowizny niejakiego Zaczka oraz częściowo odzyskany budulec z rozbiórki poprzedniego kościoła. Najpierw wzniesiono prezbiterium i zakrystię, a dopiero potem nawę. Tę nową świątynię konsekrował w 1636 r. sufragan włocławski Krzysztof Charbicki. Niedługo służył ten kościół, bowiem w 1782 r. spłonął wraz z zabudowaniami plebańskimi. Spaliły się także dokumenty dotyczące parafii. Po pożarze wybudowano najpierw tymczasową kaplicę, dosyć solidną, chociaż myślano o odbudowie właściwej świątyni. Wobec ciągłego odkładania tej budowy, wzmocniono istniejącą kaplicę, dając jej ściany na sposób tzw. pruskiego muru. Służyła ona parafii przez sto lat. Do budowy przystąpiono w 1882 r. mimo trudności czynionych przez władze zaborcze. W latach 1883–1888 stanął nowy, ale na dawnym miejscu, kościół murowany, staraniem ks. Bonawentury Zaremby. Poświęcił go w 1888 r. ks. Jan Śliwiński, dziekan włocławski. Świątynia murowana, jednonawowa, z wieżą dobudowaną nad kruchtą. Sklepienie murowane. Od południowej strony dobudowana zakrystia. Wystrój częściowo wzięty z poprzedniego kościoła, przede wszystkim łaskami słynący obraz Matki Bożej Bolesnej z początku XVIII w. Świątynia remontowana w 1972 r. W latach 1988–1989 otrzymała nowe witraże oraz ołtarz i posadzkę w prezbiterium. W 2008 r. zbudowano nowy, drewniany chór i odrestaurowano XIX-wieczne organy. W latach 2010–2011 przeprowadzono generalny remont prezbiterium, odrestaurowano drewnianą ustawę ołtarza głównego oraz obraz Matki Bożej Bolesnej z tego ołtarza. Wyremontowano również elewację zewnętrzną świątyni. W latach 2012–2018 przeprowadzono remont dachu kościoła, remont ogrodzenia kościoła oraz przebudowano dom katechetyczny na nową plebanię dobudowując piętro. Kościół filialny w Świątnikach pw. Najświętszego Serca Jezusowego. Murowany, z czerwonej cegły, nietynkowany. Zbudowany w latach 1991–1994.