Parafie

Parafia pw. Świętego Wojciecha Biskupa i Męczennika

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 8:00, godz. 10:00, godz. 12:00, godz. 16:00 (Brdów); godz. 11:00 (Wiecinin)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 7:00, godz. 18:00 (Brdów)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 7:00, godz. 18:00 (Brdów)

Księża

• o. Sebastian Gierszewski OSPPE - Proboszcz
• o. Sylwester Kopyt OSPPE - Pomoc duszpasterska
• o. Sebastian Gierszewski OSPPE - Przełożony klasztoru

Kościoły

• kościół pw. Świętego Wojciecha Biskupa i Męczennika - Brdów
• kaplica pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa - Wiecinin
• kaplica [bez wezwania] - Brdów

Historia parafii

Pierwsza wzmianka o Brdowie pochodzi z 1136 r. i mówi o tym, że arcybiskupi gnieźnieńscy mają prawo korzystania z ryb Jeziora Brdowskiego. Miejscowość była kolejno własnością książęcą, a potem królewską i wchodziła w skład dóbr starostwa kolskiego. W tym okresie cieszył się Brdów wielkimi przywilejami. Zygmunt August nadał miejscowości prawa magdeburskie. Do godności miasta Brdów wyniesiono w 1562 r. Prawa te utracił po klęsce powstania styczniowego, w 1867 r. Herbem miasta była niebieska litera „B” na tle białej tarczy. Od XIV w. znajdował się tutaj ratusz, który spłonął w czasie pożaru miasta w 1793 r. W 1655 r. spalili miasto Szwedzi. Po II rozbiorze miejscowość zagarnęły Prusy. W okresie Księstwa Warszawskiego włączony do departamentu bydgoskiego. Po Kongresie Wiedeńskim wszedł w skład terytorium Królestwa Polskiego (pow. brzeski). Od 1867 r. należał Brdów do Guberni Kaliskiej, a w okresie I wojny światowej był pod okupacją niemiecką. W okresie międzywojennym na miejscu bitwy z Moskalami (1863 r.) pod wsią Nowiny Brdowskie postawiono pomnik (zburzony w czasie II wojny światowej, później odbudowany). Na tym miejscu zginęło 70 powstańców z ich dowódcą płk. Youngiem Blankenheimem. Erekcja parafii miała miejsce przed 1326 r. W latach 1764–1818 parafia należała do diecezji gnieźnieńskiej. Pierwsza wzmianka o kościele z 1339 r. W 1436 r. Władysław Jagiellończyk przekazał go paulinom z Częstochowy (mieli go w posiadaniu do 1819 r.). Ponownie opiekę nad kościołem objęli w 1860 r. i sprawowali ją przez kolejne cztery lata (do upadku powstania styczniowego). Po raz trzeci przybyli do Brdowa w 1952 r. Kościół w Brdowie jest murowany, jednonawowy z kruchtą, do której prowadzą z zewnątrz dwa przeciwległe wejścia. Do nawy przylega prezbiterium, z którego dwa wejścia wiodą do dwóch zakrystii. Kaplica boczna powiększa kubaturę kościoła. Nad wejściem do kościoła chór muzyczny z organami. Po pożarze w 1983 r., poprzez malarstwo wykonane techniką iluzjonistyczną spowodowano w wyobraźni widza podniesienie stropu. Świątynię pokryto nową polichromią z bogactwem obrazów. Dach kryty miedzianą blachą. Nad kościołem góruje wieża z nowym zegarem wybijającym melodie pieśni maryjnych. Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem na ręku – dar Władysława Warneńczyka (1436) dla parafii Brdów. Koronowany 19 VI 1983 r. przez Jana Pawła II na Jasnej Górze. Po pożarze w 1983 r. obraz oddano do konserwacji, w efekcie której okazało się, że pod licznymi przemalowaniami kryje się piętnastowieczny oryginał. Duszpasterstwo w parafii jest ściśle związane z sanktuarium. Działalność duszpasterska otacza opieką parafię, a także obejmuje pielgrzymów i grupy przezywające rekolekcje lub dni skupienia Stanowi to szczególny rys pracy duszpasterskiej w parafii. Oprócz tego sanktuarium zapewnia duchową opiekę i możliwość poznania miejsca i pozostania na jakiś czas. Dobre ku temu warunki spełnia skromny dom pielgrzyma, gotowy przyjąć każdorazowo 35 osób. Kaplica w Wiecininie pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Krzyże przydrożne: Brdów – 2, Bugaj, Gaj, Kol. od Babiaka – 2, Nowiny Brdowskie, Psary – 1, Radoszewice, Świętosławice – 2, Wiecinin. Kapliczki i figury: Brdów, Grundy, Kol. od Babiaka – 2, Mchowo, Nowiny Brdowskie – 2, Ostrowy – 2, Polonisz – 3, Psary – 2, Radoszewice – 3, Świętosławice – 3, Wiecinin – 2.