Parafie

Parafia pw. Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 8:00, godz. 12:00 (Bytoń); godz. 10:00 (Głuszyn)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 7:00, godz. 18:00 (Bytoń)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 7:00, godz. 18:00 (Bytoń)

Księża

• ks. Jacek Makowski - Proboszcz

Kościoły

• kościół pw. Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika - Bytoń
• kaplica [bez wezwania] - Bytoń
• kaplica pw. Matki Bożej Częstochowskiej - Głuszyn

Historia parafii

Jedna z najstarszych miejscowości na Kujawach. Już przed 1193 r. stanowiła własność norbertanek ze Strzelna. Wprawdzie parafia pojawiła się w źródłach dopiero w 1325 r., ale można wnosić, że pierwszy kościół w Bytoniu mógł powstać z ich fundacji jeszcze w XII w. Patronat nad parafią przeszedł w 1320 r. na biskupów włocławskich, następnie dostał się w ręce królewskie, aby od 1513 r., decyzją Zygmunta Starego, należeć do zakonników z Lubrańca. Po ich zniesieniu w 1819 r., kolatorami zostali właściciele Bytonia. Parafii służyło kilka świątyń. O pierwszej, zapewne drewnianej, nic nie wiemy. Przed 1516 r. dokonano przebudowy, a raczej odbudowy kościoła, konsekrowanego w tymże roku. Była to świątynia murowana, pw. św. Jakuba i św. Doroty. Fundatorem był zapewne monarcha. Pod koniec istnienia tej świątyni były w niej ołtarze Matki Bożej, św. Krzyża i Przemienienia Pańskiego. Kościół ten uległ zagładzie i w 1753 r. prepozyt lubraniecki i proboszcz bytoński, ks. Paweł Kołaczkowski, wzniósł nowy. Był drewniany z małą wieżyczką pośrodku, pw. św. Jakuba. Przetrwał do początków XX w. Już w połowie XIX w. widziano konieczność budowy nowej świątyni i czyniono pewne przygotowania. Jednakże budowę rozpoczął dopiero w 1904 r. ks. Andrzej Szarecki, według projektu architekta Nebelskiego z Nieszawy. Nowa świątynia, murowana, jednonawowa, w stylu neogotyckim, pw. św. Stanisława, została konsekrowana przez bp. Stanisława Zdzitowieckiego 30 IV 1908 r. Z poprzednich świątyń pochodzą obrazy Przemienienia Pańskiego, uchodzący za łaskami słynący i Matki Bożej z Dzieciątkiem, przyozdobiony sukienką. Około 1970 r. zostały sprowadzone organy przez ks. Andrzeja Graczykowskiego. Za ks. Józefa Kwiatkowskiego w roku 1987 zostały przelane dzwony i umieszczone w dzwonnicy obok kościoła. Kościół i wieża pokryte blachą miedzianą, w oknach witraże. W latach 2003–2009 odnowiono polichromię całego wnętrza. Położono granitową posadzkę w prezbiterium i przy ołtarzach bocznych. Zbudowano nowy ołtarz mszalny, ambonę, miejsce przewodniczenia, obudowę tabernakulum ołtarza głównego i jego antepedium z marmuru. Zbudowano granitowe schody przy wejściu głównym i bocznym. Wymieniono instalację elektryczną i oświetlenie. Na terenie parafii istniała krótko, wzniesiona w 1638 r. w Głuszynie przez Jakuba Pstrokońskiego, kaplica. Przestała istnieć ze śmiercią fundatora. Dłuższą i bogatszą historię posiadała kolejna kaplica, a mianowicie w Świeszu, fundowana przez Andrzeja Gąsiorowskiego, właściciela Świesza w latach siedemdziesiątych XVII w. Drewniana, z dwiema wieżami, pw. św. Rocha, dobrze wyposażona w sprzęt liturgiczny oraz uposażona tak przez fundatora, jak i na dobrach królewskich w Bytoniu. Kapelan jednak przy niej nie rezydował. Obsługiwali ją, i to nawet codziennie, zakonnicy z Radziejowa. W 1778 r. jeszcze istniała. Przed 1816 r. kaplica spaliła się, a jej wyposażenie skradziono. Kaplica filialna w Głuszynie pw. Matki Bożej Częstochowskiej. Kaplica ta zbudowana przez właściciela majątku Głuszyn – Sokołowskiego (tak wieść gminna niesie) pochodzi prawdopodobnie z przełomu wieku XIX i XX w. (nikt z najstarszych parafian nie pamięta czasu jej powstania). Wnętrze jej miało ok. 15 m2 powierzchni. Ks. A. Graczykowski dobudował do niej werandę zadaszoną eternitem, co pozwalało pomieścić więcej osób. W czerwcu roku 1992 wykonano projekt rozbudowy kaplicy (zespół arch. Mirosława Rybaka z Łodzi) i rozebrano werandę. W tym samym roku rozpoczęto rozbudowę, zakończoną w roku 1995. W roku 1995 zaprojektowano na terenie cmentarza przykościelnego kaplicę przedpogrzebową z chłodnią. Projekt wykonał inż. arch. Bartłomiej Kołodziej z Włocławka, użytkowana od 1997 r. Na terenie parafii znajduje się dom rodzinny bł. ks. Leona Nowakowskiego, zamieszkany przez inną rodzinę. Krzyże przydrożne: Bytoń – 2, Dąbrowa, Dąbrówka, Holendry, Ignacewo, Litychowo, Ludwikowo, Nasiłowo, Niegibalice – 2, Sokołowo, Stróżewo, Świesz, Walentynowo. Figury: Najśw. Serca Pana Jezusa – Potołówek, Świesz; maryjne – Morzyce, Stefanowo, Świesz; św. Stanisława BM (przy plebanii). Straty: Dzwony zostały zrabowane przez Niemców podczas I wojny światowej. Prawdopodobnie Niemcy powtórzyli to podczas II wojny. Rozebrali parkan kościelny i zamierzali rozebrać także kościół. Uratowany został przez miejscowych Niemców i zamieniony na kuchnię dla ludzi pracujących przy budowaniu okopów. Zostały zniszczone ławki, organy i większość sprzętów liturgicznych. Na plebanii mieściło się gestapo.