Parafie

Parafia pw. Świętego Mikołaja Biskupa

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 9:00, godz. 11:30 (Wierzchy)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 17:00 (Wierzchy)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 17:00 (Wierzchy)

Księża

• ks. Marek Wiśniewski jun. - Proboszcz

Kościoły

• kościół pw. Świętego Mikołaja Biskupa - Wierzchy

Historia parafii

Wierzchy leżą przy historycznym trakcie Uniejów – Szadek. Pierwsza wzmianka pisana o tej miejscowości pochodzi z 1399 roku. Z 1400 roku znany jest „Mikołaj pleban de Wierzchi”. W przeszłości Wierzchy były własnością prywatną. Mieszkańcy wioski uczestniczyli w powstaniu styczniowym. Tutejszy folwark był widownią strajków chłopskich 17 lipca i 4 sierpnia 1906 r. W okresie międzywojennym w Wierzchach działało aktywnie koło Stronnictwa Ludowego oraz ZMW RP „Wici”. W czasie okupacji hitlerowskiej większość mieszkańców wsi została wysiedlona. Parafia Wierzchy została erygowana przed XV wiekiem. Z tego też okresu pochodzi pierwsza wzmianka o szkole parafialnej. W 1683 roku parafia liczyła 300 wiernych. Parafia Wierzchy od wieku XV aż do 1818 r. wchodziła w obręb archid. gnieźnieńskiej. Już w drugiej połowie XV w. istniał tu kościół parafialny pw. św. Mikołaja Biskupa i Wyznawcy. Jak podaje wizytacja z 1636 r., był on drewniany. W roku 1725 uległ spaleniu na skutek uderzenia pioruna lub rozpadł się ze starości. Obecny kościół parafialny, drewniany, został zbudowany w latach 1725–1727. Na przełomie XVIII i XIX wieku wykonano podmurowanie pod cały kościół. W 1910 r. staraniem ks. Bolesława Osadnika założono filtry przyścienne zewnętrzne i wewnętrzne, aby uchronić budowlę przed rozchodzeniem się ścian. W 1935 r. ks. Teodor Prokopowicz przeprowadził remont kościoła i jego malowanie, z wprowadzeniem motywów ornamentacji i kolorytu dostosowanych do regionalnej sztuki łowicko-sieradzkiej. Kościół pierwotnie kryty był gontem. W 1913 r. pokryty został blachą cynkową. Po wojnie zaistniała konieczność naprawy dachu. Dach pokryto blachą i wykonano wszystkie nowe rynny odpływowe i opadowe w 1946 r. W latach 1945–1947 założono nową posadzkę. W 1981 r. sprawiono nowe modrzewiowe ławki, a w 1990 r. pokryto blachą cynkową wieżę kościoła. Od 2005 r. trwa kompleksowy remont kościoła. W 2005 r. naprawiono więźbę dachową i pomalowano dach świątyni, wyremontowano strop i położono nowy drewniany sufit, wymieniono okapniki nadębowe i rynny na kościele. W 2006 r. wyremontowano kruchtę i zakrystię. W 2007 r. przeprowadzono remont prezbiterium (ściany, dębowe okna i podłoga) i ogrodzenia kościoła. W 2008 r. założono nowe oświetlenie w prezbiterium i nagłośnienie w kościele. Przeprowadzono renowację belki tęczowej i zabytkowej figury Chrystusa Ukrzyżowanego. W 2009 r. wykonano kompleksowy remont ściany zachodniej świątyni, na zewnątrz i wewnątrz wraz fasadą chóru. W 2013 r. została zakonserwowana impregnatem ognioodpornym ściana południowa i zachodnia. W 2014 r. odnowiona obraz św. Mikołaja, a w 2015 r. obraz Przemienienia Pańskiego. W 2018 r. sprowadzono do kościoła nowy ołtarz i ambonkę, założono nowe oświetlenie prezbiterium. Świątynia wewnątrz posiada strop płaski wsparty w nawie na czterech słupach. Chór muzyczny wsparty jest na dwóch słupach. Okna z obramieniami o skromnej dekoracji klasycznej wewnątrz i od zewnątrz. Kilka elementów wyposażenia wnętrza kościoła pochodzi z pierwotnej świątyni: belka tęczowa z krucyfiksem, rzeźba św. Stanisława i św. Wojciecha, obraz św. Józefa i obraz Matki Bożej. Belka tęczowa z krucyfiksem pochodzącym z XVII wieku umiejscowiona jest w wyższej części świątyni w prezbiterium. O tym krzyżu wspomina wizytacja z 1711 roku. Chór organowy zbudowany został w 1877 r. Wyremontowany w 2010 r. Organy posiadają pięć głosów i jeden manuał. Na chórze zawieszone są rzeźby z XVII wieku św. Stanisława i św. Wojciecha. Ołtarz główny i trzy ołtarze boczne barokowe pochodzą z początku XVII w. Na zewnątrz przed kościołem zbudowana w 1945 r. żelbetonowa dzwonnica, o wysokości 8 metrów z trzema dzwonami o wadze 280 kg, 180 kg, 90 kg. Ponadto na cmentarzu kościelnym znajdują się: grota Matki Bożej zbudowana z polnego kamienia w roku 1945, ołtarz polowy zbudowany 1985 r., kaplica grobowa murowana z połowy XIX wieku. W czasie okupacji niemieckiej kościół został ze wszystkiego ograbiony. Niemcy przeznaczyli kościół do rozbiórki. Jednak z braku pomieszczeń na magazyny okupant użył kościoła na magazyn bielizny, a następnie na skład materiałów budowlanych. W taki sposób kościół przetrwał czas okupacji. Kapliczki i krzyże przydrożne: Anusin – krzyż z 1920 roku jako wotum wdzięczności za zwycięstwo Polski nad bolszewikami i za szczęśliwy powrót z wojny. Charchów – kapliczka Matki Bożej Częstochowskiej zbudowana w 1946 r. Chodaki – kapliczka Matki Bożej zbudowana w 1946 r., na pamiątkę ocalenia okolicy od zniszczeń wojennych. Kraszyn – krzyż postawiony w 1946 r. jako wotum wdzięczności za to, że w czasie okupacji nie wywieziono na przymusowe roboty; krzyż postawiony na pamiątkę tragicznej śmierci syna. Piotrów – krzyż postawiony na początku tego stulecia jako wotum wdzięczności za uzdrowienie z ciężkiej choroby. Pudłów Nowy – kapliczka Matki Bożej zbudowana po II wojnie światowej na większą cześć i chwałę Matki Bożej; krzyż, stoi od niepamiętnych lat. Wierzchy – kapliczki i krzyże przydrożne; figurka Serca Pana Jezusa postawiona w 1946 r. na pamiątkę intronizacji Serca Pana Jezusa w parafii, krzyż z 1906 r., figurka św. Floriana z 1946 r. koło remizy. Żerniki – krzyż stoi od niepamiętnych czasów jako znak wiary mieszkańców.