Parafie

Parafia pw. Świętego Mikołaja Biskupa

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 9:00, godz. 11:00, godz. 15:00 (Miłkowice)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 17:00 (Miłkowice)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 17:00 (Miłkowice)

Księża

• ks. Rafał Kędzierski - Proboszcz

Kościoły

• kościół pw. Świętego Mikołaja Biskupa - Miłkowice
• kaplica [bez wezwania] - Miłkowice

Historia parafii

Miłkowice występują po raz pierwszy w dokumencie z r. 1136 jako posiadłość arcybiskupów gnieźnieńskich. Następnie przeszły w ręce szlacheckie. Gniazdo rodowe Miłkowskich herbu Abdank. Parafia erygowana na przełomie XIV i XV w.; do 1818 r. w archidiecezji gnieźnieńskiej. Pierwszy kościół parafialny pw. św. Mikołaja i św. Doroty, drewniany, wzmiankowany w drugiej połowie XV w. jako dawny, ufundowany prawdopodobnie przez Miłkowskich, uległ zniszczeniu ze starości w XVIII w. W 1787 r. Ignacy Lipski, łowczy wschowski, miejscowy dziedzic, wystawił nowy kościół pw. św. Mikołaja z bali sosnowych na murowanym fundamencie; ten kościół spalił się w 1849 r. W 1850 r. pobudowano nowy z fundacji Tomasza Bogdańskiego, ówczesnego dziedzica Miłkowic, z tzw. muru pruskiego, który już w 1870 r. był całkowicie zrujnowany. W roku 1787 istniała kaplica we dworze w Wilczkowie. Obecny kościół parafialny pw. św. Mikołaja został wybudowany w latach 1880–1882, staraniem proboszcza Hiacynta Jędreckiego, w stylu neogotyckim. Fundatorami tego kościoła była rodzina Bogdańskich i Wężyków (dar za ocalone życie). W 1883 r. dostawiono okazałą wieżę. Konsekrowany 27 IV 1910 r. przez bp. S. Zdzitowieckiego. W czasie I wojny światowej Niemcy zrabowali z kościoła dwa dzwony: „Tomasz” i „Stanisław”, pozostawiając tylko jeden mniejszy. Kościół częściowo zniszczony przez pożar w 1930 r., ankrowany i remontowany w 1935 r. W 1939 r. Niemcy zamienili kościół na szpital, a w końcu 1944 r. na magazyn żywnościowy. Zniszczyli ławki, zrabowali szaty i naczynia liturgiczne, w tym piękną monstrancję ufundowaną przez rodzinę Bogdańskich oraz ostatni dzwon. W 1945 r. Niemcy urządzili w wieży kościelnej punkt obserwacyjny. Nacierające wojska radzieckie punkt ten zlikwidowały pociskiem z działa artyleryjskiego, uszkadzając wieżę. Kościół wyremontowany w latach 1959–1960. W 1969 r. przeprowadzono kapitalny remont drewnianych elementów kondygnacji wieży. W latach 2003–2009 wykonano następujące prace remontowe: odwodniono i osuszono kościół; wymieniono dach oraz naprawiono więźbę; wyremontowano kaplicę św. Józefa, zakrystię i kruchtę; wymieniono umeblowanie prezbiterium, kościoła i zakrystii (34 jesionowe ławki); wymieniono nagłośnienie; zamontowano dwa uziomy; założono granitową posadzkę w prezbiterium; wymieniono 6 drzwi i 4 okna; zakupiono nowy konfesjonał stały i sześć przenośnych. Trzy ołtarze, obraz św. Antoniego z XVIII w., w ołtarzu głównym obraz św. Mikołaja namalowany przez Juliana Fałata [zob. KDW 4(1910), s. 240]. Pod kościołem krypta grobowa fundatorów, wejście zamurowane. Obok kościoła metalowa dzwonnica z 1972 r., na niej trzy dzwony – jeden stary (90 kg), dwa nowe z 1972 r.: „Matka Boża Pocieszenia” (535 kg) i „Mikołaj” (350 kg). W latach 2015–2020 przeprowadzono konserwację obrazów św. Mikołaja, św. Antoniego, Matki Bożej Pocieszenia, feretronów Trójcy Świętej i Matki Bożej Bolesnej. Odnowiono drzwi: główne i do zakrystii. Położono granit w wejściu do kościoła. Wykonano gruntowny remont chóru i prace konserwatorskie przy organach (2018 r.). Przeprowadzono remont ścian wieży, wymianę pokrycia dachowego oraz naprawiono więźbę dachową wieży. Zamontowano tu nowe okna, drzwi, podesty, schody na zbudowany taras widokowy. Wykonano remont dachu kruchty głównej i bocznych, wymiana pokrycia dachowego i więźby. Przeprowadzono remont elewacji ścian kościoła (wschodniej, zachodniej i południowej). Nowe tynki na chórze i w wejściu do wieży. Zamontowano nowy witraż przedstawiający wyobrażenie Ducha Świętego nad wejściem do kościoła. Cmentarz grzebalny przeniesiony w inne miejsce w związku z budową zbiornika Jeziorsko.