Parafie

Parafia pw. Świętego Hieronima

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 7:30, godz. 10:00, godz. 11:30, godz. 9:00 (Raciążek); godz. 9:00 (Sierzchowo); W soboty: godz. (Raciążek)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 18:00 (Raciążek); godz. 15:00 (Raciążek)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 18:00 (Raciążek)

Księża

• ks. Marian Kuszyński - Proboszcz
• ks. Łukasz Radecki - Wikariusz

Kościoły

• kościół pw. Świętego Hieronima - Raciążek
• kaplica pw. Matki Bożej Fatimskiej - Sierzchowo
• kaplica pw. Błogosławionego Michała Kozala Biskupa i Męczennika - Raciążek

Historia parafii

Już w 1065 r. (1165) r. Raciążek należał do klasztoru benedyktynów w Mogilnie. Pewnie w tym czasie stał się też siedzibą kasztelanii, a zatem musiał się tu znajdować zamek, o którym wiemy, że istniał w 1228 r. Zaliczony był do Ziemi Dobrzyńskiej. Najpóźniej od 1250 r. przeszedł Raciążek na własność biskupów kujawskich, którzy uczynili tu swoją rezydencję. W następstwie sporu tychże z księciem Kazimierzem, w 1259 r. zamek został zburzony, ale niebawem odbudował go bp Wolimir. Staraniem bp. Gerwarda w 1317 r. otrzymał Raciążek prawa miejskie. Był miejscem spotkań politycznych monarchów polskich z Krzyżakami. Po pokoju toruńskim 1466 r. jego znaczenie polityczne znacznie się zmniejszyło. Pomimo położenia w pobliżu Wisły, nie rozwinął się bardziej z powodu konkurencji Torunia i Nieszawy. Zresztą, coraz rzadziej rezydowali tu biskupi. Zabory pozbawiły ich prawa własności nad Raciążkiem i okolicznymi dobrami. Prawa miejskie utracił Raciążek w 1867 r. Pierwszy kościół w Raciążku zapewne fundowali benedyktyni z Mogilna, a ze zmianą właścicieli prawo patronatu nad nim przeszło na biskupów z Włocławka. O tej świątyni nic nie wiemy nad to, że była kościołem parafialnym w 1325 r. i nosiła tytuł Wszystkich Świętych. Znajdowała się poza miastem. Remontowana, czy też odbudowana, została w 1430 r. konsekrowana przez bp. Jana Szafrańca. W sto lat później kanonik włocławski i proboszcz z Raciążka, Feliks Naropiński (†1528), wystawił w mieście nową, drewnianą świątynię, konsekrowaną jednak dopiero w 1575 r. przez bp. Stanisława Karnkowskiego, pod wezwaniem dawnym Wszystkich Świętych i nowym św. Wawrzyńca. Zdaje się, że jeszcze przy poprzednim kościele istniało kolegium mansjonarzy, skoro nazywano go prepozyturą. Szczególną opieką cieszył się Raciążek od bp. Hieronima Rozrażewskiego, który postanowił wystawić nową wspaniałą świątynię, przy której prawdopodobnie miał zamiar erygować kapitułę kolegiacką. Rozpoczął budowę w 1579 r., ale nie zdążył jej ukończyć, bowiem w 1600 r. zmarł niespodziewanie w Rzymie, dokąd udał się z racji Roku Jubileuszowego. Dokończył ją bp Wawrzyniec Gembicki w 1612 r., a konsekracji, nadając tytuł Wszystkich Świętych i św. Hieronima, dopełnił w 1627 r. sufragan włocławski Baltazar Miaskowski. Dawna świątynia św. Wawrzyńca stała jeszcze do ok. poł. XVII w. Nowy kościół, staraniem kolejnych biskupów włocławskich, upiększony i wyposażony, w 1778 r. został, staraniem proboszcza miejscowego i kanonika kruszwickiego, Walentego Romańskiego, przyozdobiony dwukondygnacyjną wieżą. Gruntownie remontowana w 1924 r. Jest to kościół w stylu późnogotyckim, ze szczytami renesansowymi, orientowany, murowany i oszkarpowany. Prezbiterium kwadratowe z półokrągłą absydą. Od płn. zakrystia sklepiona krzyżowo. Szersza prostokątna nawa z wieżą od zachodu i z przybudówką z 1924 r. Wnętrze kryte pierwotnie stropem, w 1924 r. otrzymało sklepienie kolebkowe z lunetami. Z bogatego zabytkowego wyposażenia świątyni na szczególną uwagę zasługują: tęcza barokowa z grupą Ukrzyżowania i figurami umieszczonymi nad splotem rzeźbionej winorośli; ołtarz główny późnorenesansowy z ok. 1615, w polu środkowym obraz Ukrzyżowania, fundowany 1592, renesansowy, malowany na desce (na zasuwie obraz Chrystusa Salwatora adorowanego przez Wszystkich Świętych, ok. poł. XIX w.); dwa ołtarze boczne barok. z pierwszej połowy XVIII w. z rzeźbionymi figurami; stalle renesansowe z 1630 r., kilkanaście figur drewnianych z XVI–XVIII w.; argentaria z XVII–XIX w.; ornat z kolumną haftowaną XV/XVI w.; dwie zabytkowe płyty nagrobne kamienne z inskrypcjami (W. Romańskiego, zm. 1778, i K. Niemojewskiego, zm. 1810); dwa dzwony z XVII w. Monstrancja rokokowa z ok. 1784 r. Ornat z kolumną gotycką z XV w. W latach 2003–2009 wykonano renowację i konserwację ambony, łuku tęczowego, remont organów. Przeprowadzono kapitalny remont dachu kościoła. Wykonano też renowację i konserwację głównego ołtarza, ołtarza św. Józefa, drzwi głównych świątyni, trwa konserwacja i renowacja ołtarza bocznego Matki Bożej. W 2010 r. gruntowny remont wieży kościoła. W najbliższym czasie przewidziana jest renowacja drzwi między kościołem a zakrystią. W kościele, nad zakrystią znajduje się muzeum parafialne posiadające kilkadziesiąt obiektów, gruntownie wyremontowane w latach 2003–2009. Jednym z najciekawszych eksponatów jest gotycki ornat z białego adamaszku, według legendy wyhaftowany przez św. królową Jadwigę. W latach 2013–2015 dokonano renowacji stalli południowych a od 2015 r. trwa renowacja stalli północnych. W 2017 r. organy z kościoła parafialnego zostały wpisane do katalogu zabytków. Obecnie trwa ich remont kapitalny, przewidziany na trzy lata. Kaplica w Sierzchowie pw. Matki Bożej Fatimskiej, murowana, zbudowana w latach osiemdziesiątych XX w. W latach 2003–2009 remont dachu kaplicy wraz z orynnowieniem; montaż nowego krzyża na dachu kaplicy; odnowienie malatury wnętrza; uzupełnienie wystroju wnętrza kaplicy (krzyż, zabytkowa figura Pana Jezus Ukrzyżowanego). W latach 2018–2020 wymiana wszystkich okien. Kaplica w Domu Opieki Społecznej, pw. bł. Michała Kozala BM. Krzyże przydrożne: Dąbrówka, Podzamcze, Raciążek, Sierzchowo,Turzno. Obok Raciążka znajdują się ruiny zamku biskupiego, wzniesionego po 1330 r. przez bp. kujawsko-pomorskiego Macieja z Gołańczy.