Parafie

Parafia pw. Świętego Bartłomieja Apostoła

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 8:00, godz. 12:00 (Smólnik); godz. 10:00 (Dąb Polski)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 17:00 (Smólnik)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 17:00 (Smólnik)

Księża

• ks. Zbigniew Jałoszyński - Proboszcz

Kościoły

• kościół pw. Świętego Bartłomieja Apostoła - Smólnik
• kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny - Dąb Polski

Historia parafii

Obecna parafia w Smólniku zastąpiła dawną parafię Wistka Szlachecka. Zmiana została wymuszona zmianami w związku z regulacją rzeki Wisły i likwidacją niektórych nadwiślańskich wsi, w tym także wsi parafialnej Wistka Szlachecka. Siedzibę parafii przeniesiono do Smólnika. Jest to jednak ta sama parafia, stąd jej historia zaczyna się dawno. Nie należy wprawdzie do najstarszych w tej części diecezji, ale obchodziła niedawno swoje 500-lecie. Wistka, dawna wieś parafialna, zapewne była jedną z najstarszych osad nad rzeką Wisłą i od niej wzięła nazwę. Jeszcze w XVII-wiecznych dokumentach pisano jej nazwę „Wisłka”, potem zmieniono na Wistka. Dzieliła się na Wistkę Królewską i Wistkę Szlachecką. Parafia powstała u schyłku XV w. Chociaż nie jest znany dokument erekcyjny tej parafii, możemy z pewnością przyjąć, że została erygowana przez bp. Krzesława z Kurozwęk. Było to najprawdopodobniej w 1496 r. Fundatorów zaś świątyni należy upatrywać w ówczesnych właścicielach wsi, znanej na Kujawach rodzinie Kretkowskich. Była to parafia niewielka liczebnie, ale rozległa obszarowo, ciągnąca się wzdłuż rzeki Wisły od dzisiejszej wsi Skoki do Modzerowa, chociaż jest wątpliwość, czy granice wschodnie, z parafią Duninowo diecezji płockiej, były dostatecznie określone. Pierwsza świątynia w Wistce była drewniana, z takąż zakrystią, kryta gontami, najprawdopodobniej konsekrowana przez biskupa Kurozwęckiego, który też nadał jej przywileje odpustowe w 1596 r. Pierwotnie nosiła wezwanie Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, ale z nieznanych powodów dodano wkrótce drugiego patrona, najpierw św. Stanisława, a potem św. Bartłomieja, który pozostał ostatecznie jedynym patronem. Zagładę pierwszej świątyni przyniosły wojny szwedzkie. W 1650 r. została przez najeźdźców spalona, a tereny nadwiślańskie parafii znacznie wyludnione. Ówcześni zaś kolatorowie nie kwapili się z odbudową świątyni parafialnej. Przez długi czas nie było świątyni w Wistce, parafia zaś zostało inkorporowana do włocławskiej parafii św. Jana. Najdalej położone wsie, jak Skoki, Modzerowo i Telążna przeszły do sąsiednich, bliżej położonych parafii. Na częściowo wyludnione tereny nadwiślańskie przybyło wówczas wielu nowych osadników, innowierców, tzw. Olendrów. Ponieważ odległość od kościoła we Włocławku była znaczna, zwłaszcza dla mieszkańców dużej wsi Dobiegniewo, prawdopodobnie na początku XVIII w. zbudowano w tej wsi kaplicę pw. Najświętszej Maryi Panny. Domniemywać można, że jej fundatorem była rodzina Dąmbskich, właścicieli Dobiegniewa. Odprawiali tu często, za uzgodnieniem z proboszczem włocławskim, franciszkanie z Dobrzynia nad Wisłą. Kaplica ta przetrwała do czasu odbudowania w Wistce Szlacheckiej świątyni parafialnej. Została rozebrana około 1790 r. Odbudowy świątyni parafialnej podjął się kolejny właściciel Wistki Szlacheckiej, Andrzej z Osówki Zboiński, cześnik dobrzyński i pisarz grodzki kowalski. Jego staraniem w 1788 r. stanął kościół drewniany pod wezwaniem św. Bartłomieja. Ta świątynia przetrwała do 1942 r. i została rozebrana przez okupanta niemieckiego. Pomimo odbudowania kościoła, parafia, jako samodzielna, została wznowiona dopiero w 1871 r. Na jej terenie w międzyczasie osiedliła się znaczna ilość Niemców. Po zakończeniu okupacji niemieckiej w 1945 r., parafia pozbawiona ponownie własnej świątyni, przez czas pewien korzystała z poewangelickiego zboru we wsi Ładne. Struktura demograficzna parafii uległa znacznej zmianie, ponieważ miejsce osadników niemieckich zajęła ludność narodowości polskiej. Wkrótce więc pomyślano o powrocie z nabożeństwami parafialnymi do Wistki Szlacheckiej. Pewnie szczupłość funduszy spowodowała, że nie odbudowano w Wistce Szlacheckiej świątyni, ale w murach spalonej pod koniec wojny plebanii urządzono dosyć obszerną kaplicę i mieszkanie dla proboszcza. Wprawdzie myśl o wybudowaniu prawdziwej świątyni nie opuszczała tak wiernych, jak i jej duszpasterzy, ale okoliczności spowodowały, że wysiłki musiały pójść w innym kierunku. Kiedy zaplanowano, a potem realizowano budowę tamy na Wiśle pod Włocławkiem, okazało się, że kilka wsi, w tym także parafialna wieś Wistka Szlachecka, ulegną likwidacji, a ich tereny zostaną zalane spiętrzonymi wodami rzeki. Najpierw władze państwowe przeniosły cmentarz grzebalny z Wistki Szlacheckiej do wsi Zuzałka, ale już jako komunalny. Ponieważ ówczesne władze państwowe nie były przychylne Kościołowi, parafianie musieli stoczyć uciążliwą batalię, aby przenieść siedzibę parafii i wybudować nową świątynię w jakimś miejscu dogodnie położonym dla pozostałej części parafii. Po długich przetargach, zgodziły się władze komunistyczne na lokalizację parafii we wsi Smólnik. W 1968 r. zatem siedzibą tej samej, dawnej parafii Wistka Szlachecka został Smólnik. Obecny kościół został wystawiony w latach 1969–1974, wg projektu inżyniera Aleksandra Holasa z Poznania, staraniem proboszcza Alojzego Lewandowskiego, na placu ofiarowanym przez Helenę i Mirosława Nowackich ze Smólnika. Konsekracji nowego kościoła dokonał 19 V 1974 r. biskup włocławski, Jan Zaręba. Jest to świątynia w stylu nowoczesnym, z cegły i betonu, otynkowana i kryta blachą. Ołtarz, ambona, ambonka z chrzcielnicą i posadzka są z marmuru. Ścianę przednią, gdzie jest tabernakulum, zdobi polichromia „Cud wirującego słońca” wykonana przez Pawła Domaszewicza, artystę z Gdańska oraz figura Matki Bożej Fatimskiej. Na chórze organy piszczałkowe firmy Truszczyńskiego z Włocławka, odkupione z dawnej kaplicy Księży Orionistów z Włocławka. Dzwony trzy z firmy Kruszewskich z Węgrowa, kupione i poświęcone w 1996 r., noszące imiona: „Maria”, „Bartłomiej” i „Stanisław”, umieszczone w nowej drewnianej dzwonnicy. W latach 2003–2004: wymieniono szyby w oknach w kościele, wstawiono witraż w prezbiterium, założono ogrzewanie. W latach 2009–2019 w kościele wykonano kapitalny remont: cyklinowanie ścian, pomalowanie ścian, zamontowanie stylowego żyrandola na środku kościoła, diamentowanie posadzki. Wymieniono wszystkie okna, założono witraże: św. s. Faustyna, św. o. Pio i w centralnym oknie „Jezu ufam Tobie”. Założono wielofunkcyjną klimatyzację, urządzono kaplicę adoracyjną Miłosierdzia Bożego, umeblowano zakrystię, odrestaurowano ławki w kościele, wykonano nowe tabernakulum, nowe meble dla ministrantów i celebransa. Kościół filialny w Dębie Polskim. Odejście ze wsi Dąb Wielki i okolicznych licznie tam zamieszkałych Niemców spowodowało, że zrodziła się konieczność zorganizowania dla tych oddalonych wsi kaplicy, gdzie wierni mogliby się gromadzić w niedziele i święta na nabożeństwa. Staraniem proboszcza Mariana Bruzdy, 10 VIII 1951 r. została erygowana we wsi Dąb Polski kaplica filialna, zlokalizowana w prywatnym domu Leokadii i Antoniego Wałęsów. Kaplica ta służyła wiernym przez ponad 30 lat, nie będąc własnością parafii. W 1981 r., kiedy wyszło polecenie uregulowania praw własnościowych obiektów używanych przez parafię, powstała myśl zbudowania tam nowej świątyni. Według projektu inżyniera Zbigniewa Kaweckiego, na gruncie ofiarowanym przez Mariannę i Henryka Zjawińskich, staraniem ks. W. Kujawskiego, zbudowano w latach 1983–1984 nowy, niewielki kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, poświęcony 9 IX 1984 r. W latach 2003–2009 przeprowadzono kapitalny remont kościoła, postawiono dzwonnicę, a także uzupełniono wyposażenie kościoła, nowe ogrodzenie, krzyż oraz nowe nagłośnienie. Krzyże przydrożne: Dąb Polski, Ładne – 2, Telążna Leśna, Telążna Stara. Kapliczki i figury: Smólnik, Dąb Polski, Wistka Królewska, Przerytka – figura św. Józefa.