Parafie

Parafia pw. Świętego Andrzeja Apostoła

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 8:00, godz. 11:00, godz. 16:00 (Konin)

Msze Św. w dni robocze:
pon - pt: godz. 8:00, godz. 18:00; sob: godz. 18:00 (Konin)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 8:00, godz. 18:00 (Konin)

Księża

• ks. Jacek Laszczyk - Proboszcz

Kościoły

• kościół pw. Świętego Andrzeja Apostoła - Konin
• kaplica [bez wezwania] - Konin

Historia parafii

Pierwszą wzmiankę o miejscowości Gosławice zawiera dokument z 1280 r. Wzmiankowana w dokumencie wieś Gosławice stanowiła własność kujawskiego rodu Godziembów. Jednak już wcześniej istniał w tym miejscu gród, którego ostatnie ślady zostały zniszczone w drugiej połowie XX wieku, podczas budowy odkrywki węgla brunatnego. W czasach nowożytnych znaczący okres rozwoju Gosławic wiązał się z powstaniem na ich terenie w początkach XX w. cukrowni i rafinerii cukru. Drugi okres, od lat pięćdziesiątych, raczej przemian aniżeli rozwoju miejscowości, wiązał się z powstałymi tam znaczącymi inwestycjami kopalnictwa węgla brunatnego i energetyki. W 1976 r. miejscowość Gosławice została włączona w administracyjny obręb miasta Konina. Parafia w Gosławicach powstała prawdopodobnie w XIII w. Pod koniec XVII w. parafia podupadła. Wierni z Gosławic przeszli pod opiekę duszpasterską okolicznych parafii – Morzysławia i Lichenia. W latach siedemdziesiątych XVIII w. Gosławice na nowo stały się parafią. W XX w. z parafii macierzystej wyłoniły się dwie nowe parafie – św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Koninie (dawniej – Łężyn) i św. Alberta Chmielowskiego w Posadzie. Obecnie istniejący kościół pw. św. Andrzeja Apostoła został wzniesiony ok. 1418–1425, konsekrowany w 1444 r. Jego fundatorem był właściciel wsi Gosławice, biskup poznański Andrzej Łaskarz, zwany też Andrzejem z Bnina. Do ok. 1660 r. świątynia utrzymywana była przez Lubrańskich, właścicieli dóbr gosławickich. W końcu XVII w. kościół popadł w ruinę. Dopiero z inicjatywy nowego właściciela dóbr gosławickich, Józefa Łąckiego, podkomorzego brzeskiego, kościół został odbudowany w latach 1755–1775. W kilkanaście lat później, w 1789 r. świątynię zniszczył pożar. Runęła wieża, szczyty i dach. Odbudowany kilka lat później, utracił wiele ze swojego pierwotnego wyglądu. Okres XIX stulecia był czasem pogłębiającego się zaniedbania wyglądu świątyni. Dopiero po 1891 r., za czasów proboszcza ks. Michała Majewskiego, przystąpiono do odnawiania kościoła. Przywrócono mu pierwotny kształt gotycki, usuwając renesansowe szczyty, odrestaurowano sklepienie, do prezbiterium dobudowano nową zakrystię, ustawiono trzy neogotyckie ołtarze z obrazami pędzla Józefa Buchbindera z latach 1902–1904, wybudowano nową, drewnianą wieżyczkę, położono nowy dach. Kolejny gruntowny remont został przeprowadzony w latach 1953–1954. Ostatni gruntowny remont świątyni dokonany został w latach 1995–1996. Zniszczoną wieżyczkę drewnianą zastąpiono nową, o konstrukcji metalowej, zmieniony został dach kościoła, wzmocniono mury, wymieniono instalacje, świątynia została pomalowana, założono osiem witraży, odnowiono dzwonnicę. W latach 2003–2010 została założona nowa posadzka w prezbiterium, nowy ołtarz i ambonka z marmuru, dokonano renowacji i złocenia ołtarza głównego, ołtarza Matki Bożej Nieustającej Pomocy, ambony koszowej oraz ołtarza Matki Bożej Częstochowskiej, założono dzwony elektroniczne, kościół został pomalowany (wewnątrz i zewnątrz), zainstalowano nowe drzwi wejściowe główne i boczne, sterczyny dachowe zostały pokryte blachą miedzianą. W roku 2012 założono cztery witraże w prezbiterium. W 2020 r. zainstalowano owe oświetlenie oraz pomalowano wnętrze kościoła. Kościół gosławicki, ceglany, w stylu gotyckim, który należy typologicznie do grupy ideowych kopii rotundy Grobu Świętego w Jerozolimie, jest unikatową świątynią w Polsce, zbudowaną w kształcie tzw. oktogonu krzyżowego. Do ośmiobocznej nawy przylegają cztery prostokątne pomieszczenia: prezbiterium, dwie kaplice i kruchta, tworzące ramiona krzyża. W nawie znajduje się ośmioboczna kolumna piaskowcowa z cokołem i głowicą, podtrzymująca sklepienie palmowe. Na kolumnie znajduje się piętnastowieczna kamienna tarcza z herbem Godziemba. W prezbiterium, kaplicach i kruchcie są sklepienia gwiaździste. Wsporniki sklepień są ozdobione tarczami herbowymi, w prezbiterium – maskami i tarczami. Prezbiterium oszkarpowane. Okna ostrołukowe. W kruchcie znajduje się zwornik z głową Chrystusa. Przy kruchcie okrągłe baszty; wejście na strych i chór muzyczny. Na zewnątrz ściany, pod dachem, fryz arkadowy. Najbardziej znaczące zabytki znajdujące się w świątyni: szesnastowieczna, ośmioboczna chrzcielnica ozdobiona renesansowym ornamentem i herbami – Orzeł Jagielloński, Godziemba, Topór, Śreniawa, Jastrzębiec, Ziemia Kaliska, dynastia jagiellońska – i piętnastowieczny krucyfiks, który w roku 2015 został poddany gruntownej renowacji. W kościele znajduje się epitafium bł. ks. Dominika Jędrzejewskiego, a na zewnątrz Eleonory z Gieców Gibasiewicz (14 I 1834). Epitafium ks. Alojzego Lewandowskiego (zm. 28 VIII 1993) oraz tablica upamiętniająca katastrofę smoleńską. W dzwonnicy dwa zabytkowe dzwony – z 1561 i z 1713 r. Kaplica na cmentarzu powstała w XX w. Krzyże przydrożne a przy nich kapliczki Matki Bożej: Gosławice, Maliniec, Pątnów, Wieruszew.