Parafie

Parafia pw. Siedmiu Boleści Najświętszej Maryi Panny

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 9:00, godz. 11:30 (Kowale Pańskie)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 17:00 (Kowale Pańskie)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 17:00 (Kowale Pańskie)

Księża

• ks. Roman Kowszewicz - Proboszcz

Kościoły

• kościół pw. Siedmiu Boleści Najświętszej Maryi Panny - Kowale Pańskie
• kaplica [bez wezwania] - Kowale Pańskie

Historia parafii

Wieś Kowale Pańskie, dawniej nazywana Kowale Szlacheckie lub po prostu Kowale, należała do parafii Turek. W czasie okupacji 1939–1945 początkowo na terenie parafii istniało getto. Z kilku wiosek wysiedlono Polaków, a umieszczono tam Żydów, których później wywieziono do Chełmna. Parafia wyłoniona z parafii Turek na przeł. XIV i XV w. (przed 1450 r. tak w opr. okolicznościowym). W wiekach XVII–XVIII Kowale miały czasem proboszczów, a od końca XVIII w. do 1842 r. opiekę duszpasterską sprawowali bernardyni z Warty. Powodem tego stanu rzeczy było niewystarczające uposażenie parafii. Kościół pierwotny, drewniany, wspomniany w XV w., pw. Wszystkich Świętych, został przeniesiony z Turku. Obecny kościół zbudowany ok. 1847 r. z fundacji Antoniego Czarneckiego z Brzostkowa. Murowany, orientowany, późnoklasycystyczny, jednonawowy z wieżą w fasadzie zach. i zakrystią za prezbiterium od wsch. W szczycie zach. wieży i w detalach architektonicznych elewacji elementy neoromańskie. Architektura wnętrza późnoklasycystyczna. Ściany rozczłonkowane pilastrami, nad nimi fryz z tryglifami. Strop z fasadą. Obrazy na ścianie ołtarzowej przedstawiają scenę rozmnożenia chleba i scenę z Emaus. Droga krzyżowa malowana na tynku, konserwowana w 1986 r. W zakrystii sklepienie konchowe. Chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach. Trzy ołtarze murowane, w głównym rzeźby: w polu środkowym krucyfiks z drewnianą figurą Chrystusa wyrzeźbioną przez Henryka Jaśkiewicza w 1983 r., obok – figura Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Apostoła, tego samego autora; w zwieńczeniu Trójca Święta. W bocznym osiemnastowieczny obraz Najświętszej Maryi Panny Bolesnej. W drugim obraz św. Antoniego. Chrzcielnica kamienna. Krucyfiks z przełomu XVII i XVIII w., dwa krzyże procesjonalne – barokowe. Monstrancja z poł. XVIII w., odnowiona w 2009 r. Organy do remontu. Z racji uroczystych obchodów 150-lecia istnienia obecnego kościoła (20 VII 1997 r.) zostały zakupione i poświęcone dwa dzwony: duży (460 kg) „Miłosierdzie Boże” i mniejszy (230 kg) „Królowa Polski”; trzeci „Joannes” z 1951 r. Z tej okazji przy wejściu do kościoła zostały też odsłonięte i poświęcone tablice – jedna upamiętniająca proboszczów z ostatnich 150 lat, druga – upamiętniająca obchody jubileuszowe. W czasie okupacji kościół całkowicie ograbiono. Przez kilka dni był więzieniem dla Żydów. W latach 2008–2009 odnowiono elewację zewnętrzną kościoła. Blacha na dachu zmieniona na dachówkę ceramiczną. W otworach wieży zamontowano trzy zegary. Odmalowano także elewacje. W roku 2009 wykonano z granitu nowe schody główne i do zakrystii. W roku 2013 wstawiono nowe drzwi główne do kościoła. W 2014 r. odrestaurowano tabernakulum. W 2016 r. zbudowano parkan wokół kościoła. W 2019 r. założono ogrzewanie elektryczne w świątyni. Kapliczki i krzyże przydrożne: są liczne na terenie parafii.