Parafie

Parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 9:00, godz. 11:30 (Grochowalsk)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 17:00 (Grochowalsk)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 17:00 (Grochowalsk)

Księża

• ks. Paweł Żarkowski - Proboszcz

Kościoły

• kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego - Grochowalsk
• kaplica [bez wezwania] -

Historia parafii

Wieś Grochowalsk położona jest na pograniczu diecezji włocławskiej i płockiej. Czas powstania parafii grochowalskiej nie jest dokładnie znany. Niektórzy przyjmują wiek XIV. Z całą pewnością istniała już w 1506 r. Pierwotnie należała do diecezji płockiej, w diecezji włocławskiej parafia Grochowalsk znalazła się w 1925 r. Nie posiadała jednak własnego proboszcza, a oddano ją w opiekę proboszcza z parafii Zaduszniki. Własnego proboszcza parafia otrzymała w 1957 r. Ponieważ ta wieś była szlachecką, należy przyjąć, iż pierwszy kościół ufundowali Grochowalscy – właściciele tej wsi. Nie wiadomo, jak długo służył on parafii. W XIX w. spisano w oparciu o głoszoną tradycję, że obecną świątynię postawił Wojciech Grochowalski z Grochowalska, po klęskach wojny północnej, w 1707 r. Inni historycy natomiast, opierając się na napisie znajdującym się na belce tęczowej wewnątrz kościoła, który brzmi: O vos omnes, qui transitis per viam, attendite, si est dolor... A.D. 1784, sądzą, że powstał on w 1784 roku. Pierwotnie świątynia ta stała za wsią – tam, gdzie znajduje się obecnie cmentarz grzebalny. W 1875 r., za bytności ks. Józefa Żmijewskiego, przesunięto ją na miejsce obecne. Podczas niełatwej technicznie operacji, oderwała się część od głównych drzwi, stąd świątynia jest nieco krótsza. Kościół drewniany, konstrukcji zrębowej z zewnątrz szalowany, o węższym prezbiterium. Wnętrze świątyni zbudowane jest z surowych nieszalowanych bali. W latach 2014–2017 przeprowadzono remont konserwatorski we wnętrzu kościoła. Ołtarz z późnego baroku został przywieziony z niedalekiego Mokowa, parafii położonej w diecezji płockiej. W ołtarzu znajduje się obraz pochodzący z lat 1986–1988. Jest to oryginalne połączenie Trójcy Świętej z Najświętszą Rodziną i rodzicami Maryi. W górnej części ołtarza znajduje się obraz Matki Bożej Bolesnej. W kościele znajduje się także obraz św. Jana Nepomucena z XVIII w. Na uwagę zasługuje jeszcze zabytkowy obraz, przedstawiający ucieczkę świętej Rodziny do Egiptu. Krzyże przydrożne – 9, figury – 2.