Parafie

Parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 7:00, godz. 9:00, godz. 10:30, godz. 12:00, godz. 18:00 (Koło); godz. 6:30, godz. 8:00, godz. 9:30, godz. 11:00, godz. 13:00, godz. 17:30 (Koło); godz. 15:00 (Koło); godz. 9:00 (Koło)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 7:00, godz. 18:00 (Koło); godz. 6:30, godz. 8:00, godz. 17:30 (Koło); godz. 9:00, godz. 18:00 (Koło)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 7:00, godz. 18:00 (Koło); godz. 6:30, godz. 8:00, godz. 17:30 (Koło)

Księża

• ks. Eugeniusz Strzech - Proboszcz
• ks. Paweł Piasecki - Wikariusz

Kościoły

• kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego - Koło
• kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny - Koło
• kaplica pw. Przemienienia Pańskiego - Koło
• kaplica [bez wezwania] - Koło
• kaplica [bez wezwania] - Koło
• kaplica pw. Świętego Bogumiła - Koło

Historia parafii

Miasto Koło zostało założone w 1362 r. przez Kazimierza Wielkiego. Na jego rozwój dodatnio wpływały odbywające się w nim sejmiki generalne prowincji wielkopolskiej. W drugiej połowie XVIII w. Koło było największym miastem ówczesnego powiatu konińskiego. Parafia została erygowana w XIII w. (do 1818 r. w archidiec. gnieźnieńskiej). Druga erekcja w 1563 r. Prepozytura szpitalna Ducha Świętego została erygowana w 1419 r., z kościołem pod tymże wezwaniem. W 1456 r. został ufundowany klasztor bernardynów z kościołem pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Kaplica publiczna albo kościółek pw. św. Wawrzyńca poza miastem w 1540 r. został wcielony do beneficjum parafialnego. W drugiej połowie XVIII w. przebywał przy niej pustelnik. Pierwszą wzmiankę o kościele parafialnym spotyka się w dokumencie lokacyjnym miasta z 1362 r. Obecny kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego pochodzi najprawdopodobniej z przełomu XIV i XV w. W 1409 r. został konsekrowany pw. Świętego Krzyża. W ciągu wieków notowane też były inne wezwania kościoła, jak: Znalezienie Krzyża i Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Najstarszą częścią kościoła jest prezbiterium, do którego w XV w. dobudowano nawę. Od strony południowej na początku XVI w. dobudowano kaplicę Pocieszenia Najświętszej Maryi Panny, dziś Nieustającej Pomocy. W XIX w. dobudowano kaplicę neogotycką Matki Bożej Częstochowskiej i od strony zachodniej w tym samym stylu kruchtę. Zmieniono również w tym wieku strop drewniany na sklepienie krzyżowe i krzyżowo-żebrowe. Kościół powtórnie konsekrowany w 1895 r. Kościół gotycki, murowany, nietynkowany, trzynawowy, z niższym prezbiterium prosto zamkniętym, oszkarpowanym. Szczyt prezbiterium ozdobiony sterczynami, tynkowanymi wnękami i okrągłymi prześwitami. Bez wieży. W prezbiterium sklepienie gwiaździste. Pięć ołtarzy. Dwa stare obrazy: Zdjęcie z krzyża i Stygmatyzacja św. Franciszka. Płyta grobowa Jana z Garbowa, syna Zawiszy Czarnego. Renesansowe reservaculum z piaskowca z XVI w. W czasie II wojny światowej kościół został uszkodzony, paramenty i sprzęt liturgiczny zrabowane przez Niemców. Zburzona została murowana dzwonnica, dzwony wywieziono; rozebrano drewnianą kaplicę publiczną z XIX w. na cmentarzu. Zniszczono sześć krzyży, sześć kapliczek i cztery figury przydrożne. Zaginęła kronika parafialna prowadzona od 1800 r. Zniszczono bibliotekę parafialną liczącą ok. 150 książek. W latach 1967–1968 przeprowadzono remont na zewnątrz; w latach 1970–1975 odnowiono polichromię w prezbiterium i w kaplicy Matki Bożej Częstochowskiej oraz dano nowy wystrój wnętrza. Od 1997 r. rozpoczęto ponownie prace remontowe. Odnowiono i osuszono fundamenty świątyni. Poddano renowacji dach kościoła, wymieniono konstrukcję więźby dachowej oraz położono nowe pokrycie dachowe (dachówkę i obróbki blacharskie). Poza tym mury zostały wzmocnione i zakonserwowane, częściowo zostały wykonane nowe tynkowania wnęk w murach. Wybudowano nową instalację odgromową, naprawiono szczyty i sterczyny na kościele. Przebudowano całkowicie prezbiterium: nowy ołtarz, ambona, miejsce przewodniczenia, chrzcielnica i posadzka marmurowa. Wybudowano nową dzwonnicę zawieszono nowe dzwony z elektrycznym napędem i sterowaniem. Kościół i klasztor pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Pierwotny kościół z 1466 roku w stylu gotyckim pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny ufundowany został dla bernardynów przez Jana Hińczę z Rogowa, kasztelana sandomierskiego i starostę kolskiego. W drugiej połowie XVI w. powiększono kościół o kaplicę pw. św. Anny. Gotyckie zabudowania kościelno-klasztorne, niszczone wylewami Warty, z czasem uległy ruinie. Obecny kościół przebudowano w stylu późnobarokowym pod nadzorem architekta Krystiana Benke w latach 1773–1788. W drugiej połowie XVIII w. kościół otrzymał marmurową posadzkę i organy wykonane przez warszawskiego organmistrza, Józefa Janiszka. W czasie II wojny światowej kościół został zamknięty i częściowo zniszczony. Spłonął m.in. obraz Matki Bożej ofiarowany przez szlachtę powiatu kolskiego i będący od 1669 r. przedmiotem szczególnego kultu. Po II wojnie światowej bernardyni przez jakiś czas byli administratorami parafii Koło oraz Dobrów. Obecnie sprawują opiekę duszpasterską nad szpitalem miejskim. W ostatnich latach osuszono i odwilgocono kościół, odnowiono elewację zewnętrzną. Wykonano konserwację organów i generalny remont dachu. Pracami kierował mgr konserwacji dzieł sztuki Stanisław Sęk. Odnowieniem polichromii i renowacją ołtarzy kierował artysta malarz z Łodzi, Jerzy Matwij. Kaplica na cmentarzu grzebalnym pw. Przemienienia Pańskiego, przy ul. Poniatowskiego 24. Murowana, neogotycka, zbudowana w 1905 r., restaurowana w 1974 r. W 2003 r. wykonano nowe schody prowadzące do kościoła. W 2004 r. osuszono fundamenty kościoła i pomalowano wnętrze. W latach 2005–2009 naprawiono dach i przeprowadzono potrzebne bieżące prace porządkowe w kościele. Kaplica w Państwowym Domu Opieki Społecznej pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny przy ul. Poniatowskiego 21. Krzyże: ul. Poniatowskiego; Dzierawy – 2. Kapliczki: ul. Sienkiewicza, ul. Wojciechowskiego.