Parafie

Parafia pw. Świętej Małgorzaty Panny i Męczennicy

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 9:00, godz. 11:30, godz. 16:00 (Błenna)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 7:30, godz. 18:00 (Błenna)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 7:30, godz. 18:00 (Błenna)

Księża

• ks. Waldemar Pasierowski - Proboszcz

Kościoły

• kościół pw. Świętej Małgorzaty Panny i Męczennicy - Błenna

Historia parafii

Wieś Błenna historią swoją sięga bardzo odległych czasów (trzy kilometry od kościoła znaleziono ślady kultur sprzed 3 tysięcy lat p.n.e.). Miała ona pewne znaczenie dla podróżnych przemierzających szlak komunikacyjno-handlowy Płock – Poznań. Pierwsze wiadomości o istnieniu tu kościoła posiadamy z 1489 r. Już w 1517 r. była w Błennej nowa świątynia, której konsekracji dokonał sufragan włocławski biskup Aleksander Myszyński (1515–1540) w dniu 28 sierpnia. Z zachowanego dokumentu tegoż biskupa dowiadujemy się, że kościół w Błennej został wybudowany ku czci św. Małgorzaty, Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, św. Stanisława, św. Hieronima, św. Grzegorza i św. Ambrożego. Fundację tamtejszego kościoła zawdzięczamy najprawdopodobniej właścicielom Błennej, jako że posiadali oni nad nim prawo patronatu. Prawdopodobnie był to kościół z drewna. Nowy kościół, poświęcony w 1517 r., także był drewniany. Fundatora nowego kościoła z braku materiałów źródłowych nie można określić. Dopiero z wizytacji z początków XVIII wieku, w 1711 r. zanotowano, że był nim prawdopodobnie Wojciech Ruszkowski, podstoli brzeski, zapewne ówczesny dziedzic. Pod względem gospodarczym i duszpasterskim podniósł parafię ok. 1598 r. ówczesny proboszcz Andrzej Bembus. Najpierw przyprowadził do należytego stanu świątynię i zabudowania parafialne. Następnie zwrócił uwagę na duszpasterstwo. W 1711 r. stwierdzono, że kościół jest za mały dla parafian i innych wiernych, przybywających tu z racji uroczystości odpustowych. Dlatego zaczęto myśleć o nowym kościele. Dzieła tego dokonał w latach sześćdziesiątych wieku XVIII kolator Bielicki przy współudziale proboszcza Ludwika Berkowskiego (1748–1782). Nowy kościół był także drewniany, ale kryty dachówką. Od strony północnej znajdowała się kaplica, w której teraz ustawiono ołtarz z obrazem Matki Bożej. W samym zaś kościele znajdowały się trzy ołtarze. Świątynia ta nie była konsekrowana. Uroczystego poświęcenia dokonał w 1765 r. jej współbudowniczy, proboszcz Ludwik Berkowski, wielce zasłużony dla parafii Błenna. Duszpasterz ten wyposażył kościół we wszystkie potrzebne sprzęty i szaty liturgiczne oraz założył bibliotekę parafialną. Smutny okres naszej ojczyzny przy końcu XVIII i na początku XIX wieku odbił się niekorzystnie na stanie świątyni w Błennej. Jakkolwiek nie można powiedzieć na podstawie wizytacji z 1824 r. jakoby parafia była zaniedbana, to przecież wskazano wtedy na konieczność dokonania pewnych prac remontowych. Późniejsze jednak opisy kościoła błeńskiego z 1836 r. oraz z 1841 r. zawierają uwagi o znacznym zniszczeniu tej świątyni. Zaistniała nawet potrzeba wybudowania nowego kościoła. Ówczesny rządca diecezji kujawsko-kaliskiej, bp Michał Jan Marszewski (1856–1867), w roku 1859 przysłał do parafii Błenna gorliwego kapłana ks. Michała Orzechowskiego (1859–1881), który zastał kościół drewniany w opłakanym stanie. Zaczątkiem nowej świątyni była przybudowana kaplica murowana i jedna ściana wzniesiona przez poprzednika, ks. Wojciecha Kaszyńskiego. W 1861 r. wybudowano nową świątynię murowaną. Prace wykończeniowe i częściową rozbudowę prowadzono w latach 1876–1877. Wybudowano także wieżę dwukondygnacyjną we frontonie świątyni. W ten sposób nadano kościołowi formę obecną. Budowę świątyni ks. Orzechowski finansował częściowo z własnych środków, częściowo ze znacznych darowizn Anny ze Złotnickich Dąbrowskiej i Magdaleny Złotnickiej oraz ze składek parafian. Kościół wybudowano w stylu renesansowym na planie krzyża. Jego wymiary są następujące: 30 m długość, 10 m szerokość, 7 m wysokość. W kościele ustawiono pięć ołtarzy. W głównym ołtarzu umieszczono obraz patronki kościoła, św. Małgorzaty. Obraz ten był zasłaniany wizerunkiem św. Walentego, namalowanym na płótnie. Ołtarz boczny od strony północnej zawiera obrazy: św. Tekli, św. Jozafata, św. Rocha, św. Michała Archanioła. W ołtarzu od strony południowej znajdują się obrazy: św. Anny, św. Antoniego, św. Wawrzyńca. W kaplicy północnej umieszczono obraz Najświętszej Maryi Panny, zaś w południowej obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa i wizerunek Ukrzyżowanego. Kościół został konsekrowany przez ks. biskupa Wincentego Teofila Chościak-Popiela, ówczesnego rządcę diecezji kujawsko-kaliskiej12 VI 1878 r. W czasie pierwszej wojny światowej Niemcy zrabowali z miejscowego kościoła organy 12-głosowe, jeden z dwóch dzwonów oraz inne przedmioty kultu religijnego. Remont kościoła przeprowadzono w latach 1923–1933. Poszerzono prezbiterium, przeniesiono zakrystię do innego pomieszczenia, kościół pokryto blachą. Nad prezbiterium i jedną kaplicą zostały założone nowe sufity, otynkowano z zewnątrz kościół i wieżę. Założono okna i oszklono matowym i kolorowym szkłem. Poddano konserwacji organy, ławki, konfesjonały, wreszcie pomalowano cały kościół. Koszty powyższych prac finansowała parafia bez pomocy rządu. W czasie II wojny światowej od 6 października 1941 do końca stycznia 1945 r. kościół był zamknięty. Proboszcz ks. Jan Langier (1939–1941) został aresztowany 6 października 1941 r. i przewieziony do obozu przejściowego w Lądzie. Kościół w ciągu całej wojny nie był konserwowany. Niemcy wywieźli z niego wszystkie metalowe urządzenia. Pozostałe przedmioty wewnętrznego wystroju świątyni uległy częściowemu zniszczeniu. Z wieży kościoła zdjęto i wywieziono dzwony. Z zakrystii zabrano wszystkie naczynia liturgiczne z wyjątkiem monstrancji, która została wcześniej ukryta. Także z cmentarza zrabowano wszystkie metalowe krzyże. W latach 1945–1948 przeprowadzono w kościele remonty i stopniowo nabyto potrzebne urządzenia. Zawieszono na wieży 3 dzwony. Odbudowano również w parafii 11 krzyży przydrożnych i 6 kapliczek. W latach 1958–1972 przeprowadzono konserwację dachu na kościele, powiększono plac przy świątyni, wybudowano murowany ołtarz polowy. W latach 1972–1981 przeprowadzono malowanie kościoła, zakupiono nowe ławki, poddano gruntownej renowacji wszystkie ołtarze, został zmieniony tynk zewnętrzny kościoła, ale ta praca została wykonana niesolidnie. W latach 1996–2010 wykonano liczne prace remontowe. W prezbiterium położono marmurową posadzkę. Została wymieniona więźba dachowa na całym kościele, a dach kościoła został pokryty blachą miedzianą. W głównej nawie odtworzono kasetonowy sufit, a w bocznych kaplicach i prezbiterium wykonano nowe sufity. Wewnątrz kościoła wykonano nowe tynki. Na zewnątrz wykonano nowe tynki wraz z wzmocnieniem ścian i nową elewacją. Wymieniono całą instalację elektryczną i nagłośnieniową kościoła. Wymieniono wszystkie okna i drzwi w kościele. W zakrystiach i kruchtach położono nową posadzkę. Odtworzono mechaniczne 11-głosowe organy. Przeprowadzono renowację, konserwację i złocenie ołtarzy, ambony, prospektu organowego i chóru. Poddano renowacji dziewięć obrazów drogi krzyżowej, a także obrazy: św. Małgorzaty, Matki Bożej, Zaśnięcie św. Józefa, św. Walentego i Trójcy Świętej. Zamontowano też marmurowy nowy ołtarz, ambonę i kredencję. Uporządkowano teren wokół kościoła i przeprowadzono liczne prace na plebanii. W latach 2010–2020 zostały przeprowadzone następujące prace: poddano renowacji pozostałe pięć obrazów drogi krzyżowej (obrazy św. Izydora, św. Tereski, Pietę), wykonano nową polbrukową drogę procesyjną wokół kościoła oraz alejki przy plebanii. Pomalowano elewację kościoła. Wykonano nową granitową posadzkę w kościele, w kaplicach i zakrystiach oraz zrobiono nowe schody do kościoła. Założono nowe ogrzewanie w kościele. Wyremontowano organistówkę. Bp Wiesław Mering w dniu 8 IX 2014 r. ustanowił Błenną diecezjalnym sanktuarium, a w dniu 15 VIII 2015 r. ukoronował obraz Matki Bożej Łaskawej. Krzyże przydrożne: Błenna – 6, Bnin, Ciepliny – 2, Dębianki, Dziewczopole, Gąsiorowo, Kolonia Dziewczopole, Kolonia Szczkowo, Rogóżki, Śmieły, Wystrzelice, Wystrzelice Parcele.