Parafie

Parafia pw. Świętego Floriana

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 7:00, godz. 9:00, godz. 10:30, godz. 12:00, godz. 17:00 (Uniejów)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 7:00, godz. 17:00 (Uniejów)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 7:00, godz. 17:00 (Uniejów)

Księża

• ks. Andrzej Ziemieśkiewicz - Proboszcz
• ks. Jakub Kupiński - Wikariusz
• ks. Jakub Wiśniewski - Wikariusz

Kościoły

• kościół pw. Świętego Floriana - Uniejów
• kościół pw. Matki Bożej Częstochowskiej - Bronów
• kaplica pw. Błogosławionego Bogumiła - Uniejów
• kaplica pw. Świętego Józefa -
• kaplica [bez wezwania] - Uniejów
• kaplica [bez wezwania] - Uniejów

Historia parafii

Początkowo dzieje Uniejowa były związane ze Spycimierzem, jednym z najstarszych grodów kasztelańskich, znanym już w 1065 r. Uniejów natomiast został wspomniany przez Galla Anonima po 1108 r. Od dawna stanowił własność arcybiskupów gnieźnieńskich i im zawdzięczał swój rozwój. Mieli oni tu swoją rezydencję, utworzyli tu archidiakonat, a potem oficjałat. Dzięki nim w 1290 r. Uniejów stał się miastem. Kiedy arcybiskupi zaczęli rezydować w Łowiczu i Skierniewicach, Uniejów znacznie stracił na znaczeniu. Parafia erygowana w połowie XII w. Pierwsza świątynia w Uniejowie powstała zapewne z fundacji arcybiskupów gnieźnieńskich w tymże wieku i przy niej, najprawdopodobniej jeszcze w XII wieku została erygowana kapituła kolegiacka. Świątynia padła ofiarą najazdu krzyżackiego w 1331 r. Arcybiskup Jarosław Bogoria Skotnicki rozpoczął w 1349 r. budowę nowego kościoła kolegiackiego, murowanego. Zdaje się, że nadał mu poprzednie wezwanie św. Floriana i Wniebowzięcia Matki Bożej. Osobiście go konsekrował w 1365 r. Należy się domyślać, że w międzyczasie potrzebom religijnym służyła jakaś kaplica, a może kościół Świętego Ducha. Kolegiata uniejowska w swojej wielowiekowej historii wiele razy padała ofiarą pożarów. Dużych zniszczeń dokonał w 1655 r. najazd szwedzki. Zawsze dźwigana staraniem arcybiskupów i kapituły, a w 1649 r. powiększona staraniem arcybiskupa Macieja Łubieńskiego. Znacznie zyskała, gdy w 1663 r. arcybiskup Wacław Leszczyński powziął myśl przewiezienia tu relikwii bł. Bogumiła i przygotował wspaniały sarkofag i ołtarz, a w 1668 r. arcybiskup Mikołaj Prażmowski projekt ten urzeczywistnił. Kolegiata uniejowska wiele straciła, gdy w roku 1819 zniesiono kapitułę kolegiacką, przywróconą w roku 1990, ale zawsze pozostawała ośrodkiem kultu bł. Bogumiła. Świątynię odnawiano w latach 1875–1902 oraz po znacznych uszkodzeniach z czasów ostatniej wojny w latach 1945–1947. Malowana w 1957 r. Ołtarze i kaplice odnowione w latach 1979–1980. W latach 1993–1999 dokonano wymiany więźby dachowej, dach pokryto blachą miedzianą, uzupełniono witraże zapoczątkowane 1990 r. Jest to kościół murowany, gotycki, jednonawowy. Otoczony od wschodu i północy murem z dwiema barokowymi bramami. Portal z kruchty do kościoła gotycki z około połowy XIV w., kamienny, ostrołukowy o ościeżach profilowanych. Ołtarz główny rokokowy z bramkami. Ambona rokokowa. Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego późnogotycka z pocz. XVI w. Rzeźby św. Stanisława Biskupa Męczennika i św. Wojciecha, św. Apostołów Piotra i Pawła z XVII w., krucyfiks gotycki bez ramion z początku XVI w. Krzyż barokowy z pocz. XVIII w. Fresk bł. Bogumiła przeniesiony w 2000 r. do kaplicy bł. Bogumiła z kaplicy Miłosierdzia Bożego. Relikwie bł. Bogumiła w trzech relikwiarzach: ołowianym w kształcie trumienki i srebrnym oraz herma – w skarbcu kolegiaty. Kaplica bł. Bogumiła z połowy XVII w., dwuprzęsłowa. Obecny wystrój według projektu Moniki Bystrońskiej-Kunat wykonano w 2018 r. Sarkofag tegoż bł. Bogumiła z połowy XVII w. wykonany w Gdańsku w formie tumby z czarnego marmuru, na niej postać z brązu półleżąca, w szatach biskupich. W 2000 roku odnowiona została kaplica św. Józefa. W latach 2003–2010 przeprowadzono generalny remont wieży kościelnej-dzwonnicy (pokrycie miedzianą blachą, nowa elewacja, nowe pomosty i schody wewnątrz, zegar elektroniczny); wyremontowano murowane ogrodzenie wokół kolegiaty; naprawiono przypory kolegiaty; dokończono prace konserwatorskie w kaplicy chrzcielnej – Miłosierdzia Bożego (przywrócono ją do stanu z wieku XVI–XVII); poddano renowacji posadzkę w prezbiterium przez „diamentowanie”; oczyszczono sarkofag bł. Bogumiła i polichromię ołtarza głównego, wyremontowano zakrystię. Na zewnątrz od wschodu między skarpami kaplica barokowa – „ogrójec”, w niej krucyfiks z tęczy z XV w. W kaplicach dekoracja stiukowa w tzw. typie lubelsko-kaliskim z ok. połowy XVII w. Dzwonnica – wieża wolno stojąca, murowana – jeden dzwon. Kościół Świętego Ducha. Fundował go w 1283 r. arcybiskup Jakub Świnka, a przy nim przytułek-szpital. Była to świątynia drewniana, prawdopodobnie modrzewiowa. Nie ma wiadomości, aby kiedykolwiek była od fundamentów odbudowywana. Odnowiona ok. 1610 r. staraniem arcybiskupa Wojciecha Baranowskiego. W drugiej połowie XVIII w. znacznie zniszczona i na polecenie wizytatora arcybiskupiego w 1780 r. została rozebrana. Kościół św. Mikołaja. Niektórzy przyjmują, że powstał razem z Uniejowem. Inni, a jest to prawdopodobniejsze, że to arcybiskup Jarosław Skotnicki fundował go w latach 1360–1365, dla sprowadzonych tu w 1360 r. benedyktynów z Tyńca, którym tę świątynię nadał jako prepozyturę. Ponadto jej prepozyt miał ponadliczbową stallę w kapitule uniejowskiej. Świątynia, częściowo drewniana, częściowo murowana, przetrwała do 1770 r. Kiedy się spaliła, nigdy już nie została odbudowana. Kościół Bożego Ciała. Powstał w pierwszej połowie XV w., ale nie wiadomo z czyjej fundacji. Spełniał rolę kościoła parafialnego dla miejskiej części parafii. Opiekowali się nim mansjonarze uniejowscy. Ucierpiał znacznie podczas wojen szwedzkich i przez czas pewien nie istniał. Odbudowany został w latach 1739–1744 przez mansjonarza Grzegorza Bieniaszkiewicza. Remontowany na pocz. XIX w., przetrwał do II wojny światowej i został rozebrany przez okupanta niemieckiego. Kościół św. Wojciecha. Od dawna na zamku znajdowała się kaplica pw. św. Wojciecha, przy której w 1525 r. arcybiskup Jan Łaski erygował kapelanię z odpowiednim uposażeniem. Pewnie w nawiązaniu do tego patrona zamku uniejowskiego, w bezpośrednim sąsiedztwie, tyle że na przeciwnym brzegu Warty, w 1650 r. mansjonarz uniejowski Franciszek Gawęga ufundował drewniany kościół św. Wojciecha, konsekrowany w 1673 r. Niebawem świątynię tę inkorporowano do kaplicy zamkowej, z której dochodów można było brać na jego utrzymanie. I ten kościół przetrwał do drugiej połowy XVIII w. i na polecenie władzy kościelnej, ponieważ był już w kiepskim stanie, został rozebrany w 1780 r. Kościół św. Antoniego Opata. Stał w polu, za miastem, gdzie szczególnie czczono obraz tego patrona. Przez kogo i kiedy został ufundowany, nie wiemy. Zniszczony wiekiem, ok. 1700 r. przestał istnieć. Odbudowany został staraniem mieszczan w 1749 r. Ponieważ nie była to budowla trwała, w 1780 r. zarządzono rozebranie tego kościoła. Kościół filialny w Bronowie pw. Matki Bożej Częstochowskiej. Zbudowany w 1980 r., murowany, kryty blachą. Stacje drogi krzyżowej ufundowane w 2000 r. W ostatnich latach konserwacji poddano elewację i dach. Zamontowano nowe ławki i konfesjonał. Krzyże przydrożne – 12; kapliczki: Uniejów – 2 i w wioskach – 6.