Parafie

Parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 8:00, godz. 9:30, godz. 11:00, godz. 12:30, godz. 18:00 (Radziejów)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 7:00, godz. 18:00 (Radziejów)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 7:00, godz. 18:00 (Radziejów)

Księża

• o. Krzysztof Tarnowski OFMConv - Proboszcz

Kościoły

• kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego - Radziejów
• kaplica [bez wezwania] - Radziejów

Historia parafii

Od XIV wieku, z kilkudziesięcioletnią przerwą zapoczątkowaną kasatą klasztoru po powstaniu styczniowym, była tu siedziba franciszkanów konwentualnych, a świątynia – kościołem rektorskim. Powierzona im parafia powstała dopiero 11 VIII 1996 r., kiedy to bp Bronisław Dembowski erygował przy kościele Podwyższenia Krzyża Świętego ojców franciszkanów parafię pod tym samym tytułem. W 1298 r. Władysław Łokietek ufundował w Radziejowie klasztor franciszkanów konwentualnych. Zobowiązał się też pokryć koszty budowy kościoła i klasztoru. Fundacja ta miała być wyrazem wdzięczności wobec franciszkanów z Krakowa za uratowanie życia księciu. Realizacja nastąpiła dopiero w 1331 r., kiedy to powstał kościół i klasztor pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża świętego, jako wotum wdzięczności za zwycięstwo pod Płowcami. Kościół pierwotnie drewniany, później murowany gotycki, wielekroć niszczony zawsze dźwigał się z ruin, m.in. w 1526 r., 1610 r. po pożarze, 1657 r. po zniszczeniu podczas wojen szwedzkich. Do czasu najazdu szwedzkiego w roku 1657 przebywało w tutejszej wspólnocie aż 24 zakonników. Wtedy to większość z nich opuściła Radziejów. Dwóch zakonników, którzy pozostali, zostali przez wojska szwedzkie okrutnie zamordowani, a ich ciała spalone wraz z kościołem, klasztorem i szczególnie czczonym przez tutejszą ludność obrazem cudownym Matki Bożej. Nowy gwardian, o. Baltazar Klonowicz odbudował część klasztoru i kościoła w ciągu sześciu kolejnych lat. Powiększył też grunty klasztorne, a utracone w czasie najazdu szwedzkiego odzyskał. Przez kilka lat w latach siedemdziesiątych XVII w. w klasztorze radziejowskim odbywały się sejmiki szlacheckie. Kolejne prace dla kościoła wykonał gwardian Zygmunt Cyrus, który m.in. zakupił organy i wybudował ołtarz św. Rocha. Wiele fundacji czyniła wtedy okoliczna szlachta. Jednak w roku 1704 klasztor i kościół został ponownie zniszczony przez Szwedów, a zakonnicy przez ok. 40 następnych lat mieszkali w warunkach prowizorycznych. Budowy nowego klasztoru podjął się gwardian Bonawentura Wąsiewicz, natomiast w roku 1780 gwardian Roch Szymański podjął się budowy klasztoru murowanego, który przetrwał do czasów dzisiejszych. Budowy dokończył o. Wincenty Wiąckiewicz. Budowa klasztoru na wiele lat przysłoniła potrzeby kościoła. Dopiero w roku 1824 dzięki zbiórce pieniężnej zdołano zabezpieczyć grożący zawaleniem strop świątyni. Podobno gotycki portal i ślady ostrołukowych okien w prezbiterium są pozostałościami po pierwotnym, murowanym kościele. W 1857 r. gwardian Anastazy Goszczyński odnowił gruntownie świątynię. Od 1864 r., kiedy to na skutek represji popowstaniowych władze carskie skasowały klasztor, do 1937 r. cały kompleks świątynno-klasztorny pozostawał pod zarządem duchowieństwa diecezjalnego. W 1930 r. przeprowadzono gruntowny remont, zwłaszcza świątyni, która otrzymała nowe sklepienie kryształowe i szczyt nawy. Od strony południowej wydzielono też wtedy nawę boczną. Dach świątyni pokryty dachówką. Nad nawą znajduje się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę. W roku 1937 kuria biskupia we Włocławku zwróciła kościół, zabudowania klasztorne i teren zakonowi ojców franciszkanów. Gwardianem został o. Albin Pawicki, w czasie wojny zmuszony przez Niemców do opuszczenia Radziejowa. Franciszkanie wrócili do Radziejowa 26 I 1945 i od tego czasu są tam nieprzerwanie. W tym czasie przeprowadzano kolejne niezbędne, choć prowizoryczne remonty. W latach pięćdziesiątych wnętrze świątyni otrzymało polichromię. Znaczące prace remontowe rozpoczął w maju 1996 r. o. gwardian Mariusz Słowik rozbiórką parterowej przybudówki klasztornej z początku XX w. na miejscu przybudówki rozpoczęto wznoszenie dwupiętrowego skrzydła klasztornego. Po zakończeniu tych prac, w lutym 1999 r. przystąpiono do generalnego remontu starej, mieszkalnej części budowli. Pod koniec 2003 r. otwarto przy klasztorze myjnię samochodową, z której czerpane środki przeznaczane są na utrzymanie stołówki dla najuboższych mieszkańców Radziejowa i okolic. Inspiratorem pomysłu był ówczesny gwardian o. Stanisław Siergiej. Jego niewątpliwą zasługą jest też odrestaurowanie wszystkich ołtarzy znajdujących się w świątyni oraz zabytkowej późnorenesansowej ambony pochodzącej z ok. 1600 r. W 2005 r. na terenie ogrodu klasztornego stanął duży, wykonany z brązu pomnik Ojca Świętego, Jana Pawła II. W roku 2012 nastąpiła zmiana na urzędzie gwardiana. Nowym przełożonym klasztoru, a także proboszczem parafii został o. Mariusz Kapczyński. Na samym początku swego urzędowania powziął myśl, aby rozpocząć starania o ustanowienie franciszkańskiego kościoła sanktuarium oraz o ukoronowaniu obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Jego zabiegi dotyczące ustanowienia sanktuarium zostały zrealizowane w 2015 r., a w 2016 r. bp Wiesław Mering ukoronował obraz Matki Bożej. Przed tymi wydarzeniami kościół wymagał pewnych prac konserwatorskich. W 2014 r. rozpoczęto remont dachu nad prezbiterium. W 2015 r. zamontowano nowe stalle i sedilla dla kapłanów, poddano renowacji witraże, przeprowadzono remont dachu nad nawą główna kościoła oraz remont wieży kościelnej, odrestaurowano dzwonnicę i odnowiono elewację kościoła.