Parafie

Parafia pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

Msze Św.

Msze Św. w niedziele:
godz. 8:00, godz. 9:30, godz. 11:00, godz. 16:00 (Charłupia Mała)

Msze Św. w dni robocze:
godz. 7:00, godz. 17:00 (Charłupia Mała)

Msze Św. w święta zniesione:
godz. 7:00, godz. 17:00 (Charłupia Mała)

Księża

• ks. Franciszek Zygadliński - Proboszcz
• ks. Przemysław Szczepaniak - Wikariusz

Kościoły

• kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny - Charłupia Mała
• kaplica pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa - Biskupice
• kaplica [bez wezwania] -

Historia parafii

Wieś szlachecka położona nad niewielkim dopływem Warty Myją (Meszną), sięgająca zapewne swymi korzeniami początków państwowości polskiej. W 1331 r. została zniszczona przez Krzyżaków, a w latach 1655–1660 przez Szwedów. W 1809 r. zniszczyły Charłupię wojska Napoleona. Parafia erygowana w XIV w. Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, został zniszczony w 1331 r. przez Krzyżaków. Drugi – wymieniony w 1457 r. – został konsekrowany w 1540 r. przez sufragana poznańskiego Jakuba Dziaduskiego. W 1765 r. powstał nowy, drewniany, fundacji miejscowego dziedzica Wojciecha Walewskiego. Obecny kościół został zbudowany w 1907–1916 r. w stylu neogotyckim, projektu Stefana Szyllera. Kamień węgielny został wmurowany 8 IX 1907 r. Konsekrowany 20 VIII 1924 r. przez bp. Władysława Krynickiego. W głównym ołtarzu obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, w srebrnej sukience z XVII/XVIII w. W tle najstarsze wota. Ołtarz boczny – lewy, z obrazami: Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej i św. Tekli. Ołtarz w kaplicy bocznej z obrazem Najświętszego Serca Pana Jezusa, malowany przez Stelmaskiego, ucznia Matejki. Dalsze jego obrazy: Świętej Rodziny, św. Walentego, św. Izydora. W zakrystii: obrazy olejne Salvator Mundi i św. Józef z Dzieciątkiem oraz feretron z Aniołem Stróżem. W prezbiterium: kamienna chrzcielnica z r. 1538 oraz Pieta z XVIII w. W kościele znajdują się witraże autorstwa Stanisława Powalisza. Ołtarz główny budowany był w latach 1963–1965 wg projektu i pod nadzorem Wiktora Zina, rzeźbiony przez Tadeusza Szpunara i Tadeusza Podsiadło. Od 1997 r. świątynia jest systematycznie remontowana. Wymieniono pokrycie wieży (miedziane) i odnowiono jej zewnętrzną elewację. Wyremontowano schody przed świątynią (1999 r.), w środku zaś przebudowano prezbiterium wraz z nowym marmurowym ołtarzem i amboną (2003 r.). Przeprowadzono gruntowny remont organów (2017 r.). Poddano gruntownej konserwacji wszystkie ołtarze (2006–2010), wymieniono instalacje alarmową i grzewczą. Zamontowano nowe ławki (2009 r.). Kościół pomalowano (2008 r.). W latach 1981–1987 krakowski malarz Zdzisław Pabisiak wykonał dla świątyni zespół dziesięciu tryptyków, malowanych olejno na płótnie, oraz duży obraz w formie trójkąta nad kaplicą. Są one rozmieszczone w prezbiterium oraz nawach bocznych i przedstawiają wydarzenia z historii Polski, dziejów Ziemi Sieradzkiej i dawnych kościołów charłupskich. Na lewej ścianie prezbiterium obraz centralny przedstawia śluby Jana Kazimierza, boczne: Potop w ujęciu Sienkiewiczowskim i hetmana Stefana Czarnieckiego. W części centralnej drugiego tryptyku jest scena koronacji Matki Bożej Charłupskiej. Obraz z prawej strony przedstawia Jakuba Bema, który zawiesił dwa orły na cudownym obrazie Matki Bożej, po lewej stronie natomiast przyjazd papieża Polaka do Ojczyzny. Obraz nad kaplicą przedstawia apoteozę ducha Narodu Polskiego: Duch Święty przez ręce Matki Boskiej śle swe łaski na przedstawicieli różnych sfer, dzięki którym Polska zachowała mimo niewoli poczucie więzi narodowej i wiarę katolicką. Na obrazie powszechnie znane postacie naszych pisarzy, poetów, malarzy, kompozytorów, duchownych, wodzów, królów, uczonych i męczenników. Osiem tryptyków zawieszonych w nawach poświęconych jest tematowi Matki Boskiej w doświadczeniu Narodu. Są tu przedstawione m.in. sceny chrztu Polski, męczeństwo św. Wojciecha, zmagania z pogańskimi zwyczajami, śmierć św. Stanisława Biskupa, kulturotwórczą działalność zakonów, najazd Krzyżaków na Sieradz, sceny spod Grunwaldu, triumf Jana III Sobieskiego pod Wiedniem, tragedię rozbiorów Polski, sceny wdzięczności na Jasnej Górze za odzyskanie wolności (1918–1920), sceny z ostatniej wojny (Oświęcim, Dachau), męczeństwo św. Maksymiliana Kolbego, symbole odbudowy po II wojnie światowej, oddanie Polski przez kard. Augusta Hlonda w opiekę Matki Boskiej. Ostatni tryptyk przedstawia bogactwo wynikające z Bożego Miłosierdzia. Walące się wieże wieżowców, uciekająca ludzkość, broniąc się przed zagładą i nienawiścią, powinna zwrócić się ku Miłosierdziu Bożemu, na które zwróciła uwagę św. s. Faustyna (scena centralna). Po bokach dwie postaci z obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu: Stanisława Leszczyńska – bohaterska położna (uratowała wiele istnień ludzkich) i św. Maksymilian Kolbe, który oddaje życie za współbrata. Wśród totalnego poniżenia giganci ducha. Kościół posiada wizerunek Najświętszej Maryi Panny, czczony w parafii od początku XVII wieku. Kult ten wzrastał szczególnie w okresie niewoli narodowej, co podkreślają zawieszone przez Jakuba Bema (stryj gen. Józefa) jako wota dwa orły ze sztandarów wojskowych, z prośbą o wolność Polski. Wizerunek ten od początku gromadził tłumy wiernych i słynął licznymi łaskami. Cuda te badała już w 1785 r. specjalna komisja biskupia. W 1937 r. bp Karol Mieczysław Radoński dokonał uroczystej koronacji obrazu Matki Bożej Charłupskiej koronami papieskimi. W okresie II wojny światowej (od 6 XI 1941 do 23 I 1945 r.) kościół był zamknięty. Niemcy zdewastowali świątynię, skradli trzy dzwony a także wartościowe wota, zniszczyli trzystutomową bibliotekę i archiwum parafialne. Obraz, papieskie korony i wota w tle obrazu ocalały. Przetrwała też przedwojenna księga łask, która obecnie zawiera 124 pozycje nadzwyczajnych dowodów miłości Matki Bożej. W innej zebrano pisma dziękczynne za przeróżne ocalenia i łaski. W kościele pochowany ks. Ludgard Radzymiński (1865–1916). W pobliżu kościoła, nad Meszną, stoi wysoki kurhan kultury przeworskiej z okresu rzymskiego (poł. II w. do IV w.) mylnie identyfikowany jako grób wodza szwedzkiego. Obok dworu w sąsiadującej z Charłupią Małą wsi Dzierlinie stoi kapliczka, która w poprzednim drewnianym kościele pełniła rolę tzw. Ogrójca. Budowano ją od strony prezbiterium, najwięcej w czasie niewoli (1795–1918). Stanowiła jakby przedłużenie prezbiterium, z wejściem od zewnątrz; w środku ludowa rzeźba – Pieta. Kaplica pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w DPS w Biskupicach. Krzyże przydrożne: Charłupia Mała, Baszków-Jakubice, Biskupice, Dzigorzew – 3, Kościerzyn, Kowale, Łosieniec, Osmolin, Piotrowice – 2, Sieradz: ul. Radzyminowska; Zagórki. Figury Matki Bożej: Charłupia Mała – ul. Osmolińska, ul. Szkolna, Baszków-Jakubice – 3, Kościerzyn – 2; Kapliczka Świętej Rodziny – Dzierlin (fragment starego kościoła); figura św. Jana Nepomucena – Charłupia Mała, ul. Ks. Jana Radzymińskiego.